چرا نمایشنامه؟!

یه باور عمومی و البته به نظر من اشتباهی وجود داره . اونم اینه که خوندن نمایشنامه فقط مختص بچه های تئاتر و ته تهش مخاطب تخصصی ادبیاته. اما بعد از خوندن بیشتر از صد نمایشنامه به این نتیجه رسیدم که میتونه انتخاب خوبی برای عموم مخاطبای ادبیات باشه. حالا چرا؟ گاهی خوندن یه نمایشنامه روون نهایتا یک ساعت از وقتتون رو به خودش اختصاص میده اما میتونه شما رو در غالب کلمات و جملات کاملا فکر و حساب شده، مختصر و مفید وارد یه قصه‌ای کنه و با دیالوگ ها، چینش صحنه و رفتار شخصیت، به یه پایان بندی دقیق برسونه. (به مرور اضافه میشه)

نمایشنامه

گاهی دیالوگ ها روحی به نوشته می بخشند که رمان ها با صد سال توصیف هم نمی توانند آن را ایجاد کنند...