احساس می‌کنم از بین نمایشنامه‌هایی که از اونیل خوندم، «گوریل پشمالو» و «سیر طولانی روز در شب» سهم بیشتری در قلبم دارند. «سیر طولانی روز در شب» کمابیش برگرفته از زندگی خود اونیل است. برادر اونیل (ادوارد) در دو سالگی مرد و در این نمایشنامه جالب است که اونیل نام خودش – یوجین – را بر کاراکتر پسر مرده‌ی خانواده‌ی تایرون نهاده است. اونیل با نشان دادن یک روز از زندگی خانواده‌ی تایرون، با مادری ناتوان در برابر تحمل سوگ که معتاد به مورفین شده و پدری که در گذشته بازیگر بوده، اما مسیر حرفه‌ای‌اش شکست خورده است، نه فقط زندگی خودش، بلکه چالش‌هایی را به تصویر می‌کشد که هر خانواده‌ی آمریکایی و حتی به‌طور کلی هر خانواده‌ای در سرتاسر دنیا ممکن است با آن‌ها روبه‌رو شود. این نمایشنامه در عین سادگی و وضوح، بسیار واقع‌گرایانه، بسیار تلخ و کوبنده است و می‌دانم حالاحالاها فراموشش نخواهم کرد.