نثر ساده و هوشمندانه نویسنده  را دوست داشتم. شخصیتهای اصلی این کتاب حسینعلی و کوچیک علی انگار زنده بودند و زندگی کرده‌اند. نویسنده  روایتهای تاریخی واقعی را خیلی جذاب و ماهرانه در قالب رمان  به تصویر در آورده است. 
        

          پسری به نام کوچک علی با پدر و مادرش در یکی از روستا های یزد زندگی میکنند. که روزی از روز ها مردی به نام میرزارضا کرمانی که دوست قدیمی پدرشه رو میبینه و در این حین ماجراهایی پیش میاد که اون و خانوادشو به سمت ماجرای قتل شاه ایران سوق میده. 

زیاد جالب نبود. لازم نیست بخریدش نخوندینش هم مهم نیست
        

          زمانی خواندم که دقت خاصی روی اجزای کتاب نداشتم . 
می خواندم برای صرف خواندن و کمتر کتابی بود که از آن لذت نبرم .
فکر کنم دوران راهنمایی بود . 
پس درباره چفت و بست داستان یا روایتش نمی توانم زیاد اظهار نظر کنم . که  همیشه هم این چیز ها مهم نیستند.
مهم این است که این رمان مرا  برد به دلِ حادثه ای تاریخی ،  جوری که هیچ کتاب تاریخِ خشکِ خالی ای نمی توانست ببرد .
        

          .



در این کتاب دو پسر نوجوانِ همواره باهم و همه جا ناظر، قصه را برای ما روایت می کنند. به‌نظر می‌رسید در برخی صحنه‌ها می‌شود راوی و حسینعلی از هم جدا شوند (همان‌طور که در فصل آخر اتفاق می‌افتد)، ولی این دو در کتاب، سفت کنار هم قرار گرفتند. این‌طوری تعلیق پایین آمدهو دست نویسنده برای بسط حوادث مختلف بسته شده است. راوی بیش از اندازه زیر سایۀ پدرش و میرزا رضا قرار گرفته است. می‌شد کمی آزادترش گذاشت تا رفتارهای شخصی‌تری هم داشته باشد که برای نوجوانان امروز جذاب‌تر است.


رمان یکی از شخصیت های اثرگذار دوره قاجار را روایت می کند یعنی میرزارضای کرمانی. موقعیت خیلی خوبی در رمان ایجاد شده که می‌توانست زندگی راوی را بیشتر به ایران گره بزند، اگر مثلا راوی با تدریس میرزا رضا بیشتر گره می‌خورد و حتی به مکتب می‌رفت؛ در ان صورت مخاطب نوجوان هم بیشتر برای تصمیم پایانی میرزا رضا قانع می‌شد. اما حالا بخش مهمی از جذابیت های این شخصیت پنهان مانده.