زیبا شناسی از واژه یونانی استتیکوس مشق شده، که به معنای ادراک پذیر بودن اشیاء برای حواس است. در قرن هجدهم، زیباشناسی به شاخه ای از فلسفه تبدیل شد. فیلسوب آلمانی الکساندر گوتلیب بومگارتن نخستین بار در سال 1735 این واژه را در تاملاتی درباره شعر به کار برد. بومگارتن پس از آن در 1750، رساله ناتمام خود را استتیکا نامید...