آهو کشی 
نام کتاب: #آهوکشی
نویسنده:الهام سید حسینی
ژانر:پادآرمانشهری-سیاسی-اجتماعی
تعداد صفحات: ۱۱۷ 
ناشر:باژ
⚠️نوشته‌های داخل () نظر شخصی خودمه.
خلاصه داستان: حکومت سنجاب‌ها ( اسم حاکمیته)، با رای آرا، بعد از سی سال تمام میشه و زنبق‌ها به حکومت میرسن.
داستان روایت زندگی پسر دانشجویی که با تغییرات دست و پنجه نرم میکنه.
بررسی:
نویسنده با روایت دوم شخص مخاطب رو به دل دنیایی میبره که شخصیت‌هاش در گیر دو حزب سیاسی شدن؛ حکومتی که حیوانات رو مهم تر از انسان‌ها میدونسته ومجبورشون کرده به اعضای هرکدوم از افراد خانواده یک حیوان داخل خونه باشه( حکومت سنجاب‌ها) و حکومتی که حیوانات رو بی اهمیت میدونه و نمیذاره مردم به گیاهان و میوه ها دست بزنن و بخورن، میوه‌ها باید پای درخت خودش بیوفته و فاسد بشه.( حکومت زنبق‌ها)
راوی داستان بدون کوچکترین احساسی وقایع رو بازگو میکنه و خواننده رو همراه خودش میکشه داخل داستان، با اینکه داستان هیجان خاصی نداره و به صورت خطی پیش میره، بازهم خواننده کشش به ادامه دادن داره.
کتاب شخصیت‌های اندکی داره و نویسنده میتونست برای شخصیت پردازی کاراکترهای دیگه به اندازه شخصیت اصلی( پسر دانشجو) زمان بذاره( اینطور هم نیست که بد باشن ولی می‌شد عمیق ترش کرد)  
فضا سازی تماما دنیای خودمون که نویسنده نیامده با جزییات اضافه و بیش از حد صفحه پر کنه و سر راست داستان رو گفته( اما بشخصه دوست داشتم دنیای کتاب رو بیشتر توضیح میداد.دقت کنید فضای کتاب نه دنیای کتاب) 
حرف اصلی دموکراسی وجود نداره و مردم قدرت تصمیم گیری درستی نسبت به خواسته‌ها و نفع خودشون ندارن و در تلاش برای آزادی( یا شاید بهتره بگم توهم آزادی )  میتونن خودشون رو بدتر به بندی بدتر از قبل بکشن. (یا به قول یه شخصی دیروز بهتر از امروز) 
( نیازه مثال بزنم، یک حکومت مردم رو در چنگ حیوانات انداخته و مردم برای آزادی به سوی زنبق‌ها می‌رن، بدون فکر و حالا زنبق‌ها بدتر شده و مردم رو مجبور به حیوان خواری، همون خوردن گوشت،میکنه. درواقع از اونجا مونده از اینجا رونده)
نکته جالب کتاب شخصیتی بود که توی دوره هردو حزب ضد حکومت شناخته شد 🙃 هم تو حکومت سنجاب‌ها و هم تو حکومت زنبق‌ها و در کنارش مردم افراطی رو هم به خوبی به قلم کشید.
پایان کتاب توقع بیشتری داشتم داستان باید اوجی میداشت اما بی اساس نبود. روندی که شخصیت اصلی طی کرد تا به نقطه پایانی برسه قابل درک بود اما بازم هم قابلیت بیشتری برای پایان کتاب میدیم.
درکل شما قراره یه کار سیاسی بخونید نه عاشقانه و نه هیجانی و نه فانتزی.
        

          ☆سه ستاره‌ی کم فروغ☆
عجیب بود، نبود؟
‌
▪︎ آهوکشی داستانی کوتاه و روایتی آشنا و قدیمیه.
داستان دولتی که "امروز می‌گفت گوشت نخورید چون جفا به حیوانات است و فردا روز می‌گفت مبادا به سیب گاز بزنید که دردش می‌آید!"
انگار تاریخ یک ملت رو تو ۱۱۴ صفحه بخونی :)
‌
▪︎ راستش این‌قدر داستان کوتاه بود که فکر کردم یه روزه می‌خونمش ولی ۳ روز طول کشید و یه جاهایی حوصله‌م سر می‌رفت. راوی مستقیم خواننده رو خطاب قرار می‌ده که سبک غریبی ئه. شخصیت‌ها و داستان عمق خاصی نداشت که خب داستان اونقدری کوتاه بود که جایی برای پرداختن نداشتند. در کل که خیلی خنثی‌م نسبت بهش (: