نفرین دفراش سومین کتاب از مجموعه‌ی دشت پارسواست که داستان چهار پنج سالی از ماجراهای دو کتاب اول گذشته و یک زندگی همراه با آرامش نسبی اهالی دشت پارسوا رو در بر گرفته. ماندانا خواب‌های عجیبی میبینه و کیانیک که بعد از اون ماجراها از دشت پارسوا رفته به تازگی برگشته و بیشترین قسمت کتاب به ماجراهای کیانیک و ماندانا پرداخته. چرا ۳؟ چون اونقدری که انتظار داشتم داستان پیش نرفت، برای یک جلد کم بود اما در مجموع خوب بود.
        

          اون زمانی که خامتر از الانم بودم و خیال می‌کردم می‌شه با کلاس رفتن نویسنده شد(آره، همینقدر خنگول بودم.) یه مربی داشتیم که می‌گفت نویسنده‌‌ها دو دسته‌ن. شخصیت‌پرداز‌ها و روایتگرها. این وسط نویسنده‌ی اصیل اونیه که شخصیت‌پردازی رو وسیله می‌کنه برای روایت، نه برعکس. و این همون اتفاقیه که توی این مجموعه میفته.
من همینجا اجازه می‌خوام برای بار هزارم برای ماندانا توسی و شاهزاده پارت‌نژاد بمیرم.😿

 درونمایه‌ی این جلد تنهایی و گذر زمانه و یه بار دیگه مثل جلد یک با کلیف‌هنگر تموم می‌شه. یکی از نقاط قوت لج‌درآر دشت پارسوا همین پا در هوا موندن آدم ته بعضی از جلداشه. یعنی قشنگ مثل اینه که نویسنده با یه آجر می‌کوبه تو سرت و گیج و ویج رهات می‌کنه تا جلد بعد.😫
تو این جلد یه شخصیت جذاب جدید و کلیدی هم به داستان اضافه می‌شه. هامین وانیتن، که از سمت مادری به ایرلند می‌رسه و از سمت پدری به هرات. (بعدا ریویوم رو تکمیل‌تر می‌کنم. الان بدجوری خوابم میاد.💋) 

فن‌آرت از کانال parsuaplain / تلگرام
        

          خب اين كتاب حكم آرامش بعد از طوفان رو داشت. و شايد آرامش قبل از طوفان هم باشه. 
احساس ميكنم بعد اونهمه هيجان و اتفاقات پى در پى دو كتاب قبل اين  آرامش لازم بود. 
تو اين كتاب تعامل (و دعوا ها)بين شخصيت ها بيشتر شده بود و   اين از نظر من خيلى خوب بود. 
پايانش هم عالى بود و اميدوارم سركارى نبوده باشه. 
به خاطر يه ستاره اى كه كم كردم دليل خاصى ندارم ولى در كل انتظاراتم از كتاب هاى ايرانى بالا رفته پس ...
        

          شروع این جلد دلچسب نبود و در ادامه چندبار خواستم که کنار بذارمش انگار خیلی روزمرگی نوشته شده بود اما پایان داستان غافلگیر کننده بود و مجبور شدم خیلی سریع برم سراغ جلد بعدی ✌️