در جلد دوم هم مثل جلد اول هیچ اتفاق خاصی رخ نداد. داستان فراز و فرود که نداشت هیچ ، اضافه گویی و شلخته نویسی هم داشت . 
شاید بتوان گفت تنها نکته مثبت این کتاب تصویرسازی احمد محمود از موقعیت ها بود که آن هم به دلیل وجود تعداد بالای شخصیت های غیرضروری در روند داستان ،چنگی به دل نمی‌زند و لابلای تمام نقاط ضعف داستان گم میشد . 
متاسفانه غلط هکسره در این کتاب به‌قدری زیاد بود که فکر میکنم ویراستار کتاب خودش هم آن را بلد نبوده . 
خلاصه اینکه ؛ نمیدانم هدف جناب محمود از نوشتن این هزار و دویست و سی صفحه چه بوده ، تازه جلد سوم هم مانده . 
همین ستاره نصفه نیمه را هم نباید به این کتاب می‌دادم . 
        

          خب نظر صادقانه‌م میشه این که تو این جلد هم هیچ اتفاقی خاصی نیافتاد.
فقط حدود سی صفحه‌ی آخر بود که میشد گفت چیزهایی در حال رخ دادنه. بقیه‌ش تکرار مکررات بود.
امیدوارم روند سی صفحه‌ی آخر این جلد، تو جلد بعدی پیگیری بشه تا سرانجام شاهد یک اتفاق باشیم. 
تا این لحظه، داستان هیچ اوجی نداشته و صرفا یک خط ثابته.
نمیدونم چرا احمد محمود اصرار داشته انقدر این داستان رو کش بده