کتاب بدی نبود ولی زیاد تنش نداشت و مشکلات خیلی راحت حل میشد.
شخصیت پردازی معمولی ای داشت و حس و حال فانتزی_تخیلی ش رو دوست داشتم.
از اون کتاب هایی نیست که میخکوبت کنه ولی بد هم نیست و چون توی ژانر مورد علاقه م بود و داستان نبرد شوالیه ها؛اژدهایان؛دختر هایی که دوست دارن شمشیر بازی بکنن و شوالیه باشن؛سحر و جادو؛دوستی و وفاداری و ....رو روایت میکرد دوستش داشتم:)حس و حال واقعا خوبی داشت...کلا خانم کورنلیا فونکه  جز نویسنده های موردعلاقه م هستن چون داستان هاشون همیشه یه حس و حال خاص فانتزی ای داره...و این کتاب رو به خاطر اینکه نوشته ی ایشون بود و قیمت قدیم بود خریدم ولی واقعا خوشم اومد ازش(معمولا هرچی یه کتاب قیمت پایین تری داره انتظار کمتری ازش داری😅)و تصویرسازی ش هم نویسنده انجام داده بود برای همین تصور درست و قشنگی از شخصیت ها پیدا میکردی. ولی کتابی نیست که یه بزرگسال یا نوجوان خوشش بیاد و سلیقه ایه.کلیتش اینه که اگر ژانر فانتزی و کتابهای کودک _نوجوان دوست دارید بخونید و در اون صورت ارزش خرید و خوندنش رو داره🙂🌱
        

          انتظارم خیلی بزرگانه تر بود
انتظارم یه عالمه کشمکش بود.؛یه عالمه گره که وا نمیشن تا جونت بالا بیاد..مشکل پشت مشکل و دردسر پشت دردسر.بدبیاری و آدمای تو زرد و خائن.
ولی نبود.
به خودم میگفتم یه جا شوالیه غمگین خیانت کنه بره سمت آسموند طمع کار یا مثلا مباشر آسموند یه نیزه ی جادوشده ی دیگه یه جا قایم کرده بوده باشه یا کار خراب شه و پدر و مادر ایگرن دیگه نتونن به حالت الیه شون برگردن
اما هیچ کدوم از این اتفاقا یفتاد.
آخرش یادم اومد قهرمان این داستان یه دختر بچه ی 12 ساله ست توی یه دنیای جادویی که آدماش یا سفیدن یا سیاه.و آدم سیاهاش کمن و  تو خالی
نه یه دختر 23ساله توی یه دنیای واقعی با یه عالمه غریبه دورش!