«انگار این‌همه سال، خاطره‌اش به خواب زمستانی رفته بود و حالا، در این بهار ۱۹۹۲، دوباره بیدار می‌شود. آیا این بازگشت خاطرات به خاطر عکسی است که از خودم و دوستم پیدا کردم که پشت آن روی مهری با حروف آبی نوشته شده: «عکس از جانسون، ظهور مجدد ممنوع»؟ و یا به خاطر این دلیل ساده که همه‌ی بهارها شبیه هم‌اند؟…خاطره‌ی جانسن بعدازظهر به سراغم آمد و همیشه با من خواهد بود. یادش در ذهنم به‌عنوان کسی که فرصتم برای شناختنش خیلی کم بود، باقی خواهد ماند. چه کسی می‌داند. شاید روزی کسی جز من به کمک همه‌ی عکس‌هایی که از او پیدا خواهد کرد، کتابی تصویری راجع به او بنویسد. یک سری کتاب‌های جلد مشکی در قطع جیبی مختص عکاسان مشهور».

پاتریک مودیانو، برنده نوبل ادبی ۲۰۱۴، در «بهار سگی» با قلم سحرانگیز خود، زندگی یک عکاس را روایت می‌کند. عکاسی که پاریس را در جنبه‌های روستایی و قدیمی و بکر آن جست‌وجو می‌کند. در سایه‌سار درختان چنار، نهر آب، برج کلیسای سنت‌ژرمن دوشارون، باغ ابسرواتوار و…
می کوشد خاطره های دور و ازدست‌رفته‌ی پاریس، شهری که بسیار دوست‌می دارد را بازیابد و هنگامی که درمی‌یابد، نمی تواند شادی و خوشبختی گذشته را بیابد و ان را جاودان سازد، ناگهان ناپدیدمی‌شود.