فروغ دلش می‌خواست آدم ها فریبکار نباشند. دروغ نگویند. دلش می‌ خواست آدم‌ها به کار های بی‌معنی عادت نکنند، به زندگی‌شان فکر کنند‌. دلش می‌خواست قانون ها، عادلانه باشند و به کسی ستم نشود. آرزویش بود زنان در شرایطِ بهتری زندگی کنند. ولی چطور می‌شد به همه‌ی این آرزوها رسید؟

فروغ در زمان کودکی آرامش داشته است. دلش برای کودکی‌هایش تنگ می‌شود. در کودکی از زشتی‌ها و تلخی‌های دنیای واقعی خبری نبوده است. تلخی‌هایی مثل فریب‌دادن، بی‌اعتمادی و تنهایی. فروغ در شعرهایش روز های کودکی را به یاد می‌آورد، وقتی در کوچه شادمانه می‌دوید و بازی می‌کرد، و دلش می‌سوزد که دیگر آن روزها تمام شده‌اند.

انسان های تاثیرگذار بر تاریخ، زندگی خاص و متفاوتی دارند‌. نوع زندگی‌شان می‌تواند برای خود یا نزدیکانشان دردناک باشد.

آن جامعه‌ی قدیمی داشت پوست می‌انداخت و می‌خواست با دنیای مدرن رابطه برقرار کند. اما هرکس یک طور فکر می‌کرد. نظرات متفاوت بود.