تمیستوکلس رهبر پیشین گروه دریایی و جناح طرفدار دموکراسی کلاسیک آلوده به فساد مالی و رشوه خواری بود. پریکلس از این آلودگی مالی مبرّا بود اما گرفتار یک ماجرای عشقی نامشروع غیر اخلاقی گردید که موجب شد مردم آتن از او ناخشنود شوند. پریکلس علی رغم داشتن زن و فرزند در دام عشق روسپی فیلسوفی به نام «آسپاسیا» گرفتار شد و از زنش خواست تا به رابطه با مردان بپردازد تا او هم بتواند با آسپاسیا آزادانه رابطه داشته باشد.

اقتصاد آتن و نوعاً عالم غرب یونانی بر کار بردگان و شیوه تولید برده داری بوده است.

ویل دورانت (با وجود احساس همدلی و همراهی و تعلق خاطری که به اسکندر دارد و این امر از محتوای اثرش مشهود است) به مواردی از این رفتارهای جنایتکارانه[اسکندر مقدونی] اشاره می‌کند: «خوی وحشیانه مادر در نهادش نهفته بود و سرنوشت تلخش این بود که به دست طغیان های خشمی که گاهی او را در می ربود از پا درآید. چون غزه را پس از یک محاصره و هجوم طولانی فتح کرد،از مقاومت پایدار سردار شجاع ایرانی،«باتیس» خشمگین شد و دستور داد که پایش را سوراخ کنند و حلقه برنجی از آن بگذرانند. سپس،مست از خاطره افیلس، سردار ایرانی را که اکنون مُرده بود به گردونه سلطنتی بست و با سرعت در شهر گرداند. اعتیاد روزافزونش به مشروب که برای تسکین اعصاب متشنّج خود صرف می کرد، بخصوص در سال‌های آخر عمر به کارهای وحشیانه ای وادارش می‌کرد که بعداً از ارتکاب آنها افسرده و پشیمان می‌شد.»

«اخلاق عمومی در روابط جنسی[در کور هلنیسم]، حتی نسبت به دوره بی بندوبار پریکلس پایین آمده بود. همجنس دوستی هنوز رواج کامل داشت. روسپی بازی هنوز ادامه داشت. رقص زنان برهنه به عنوان یکی از آداب پذیرفته شد و در مجلس پادشاه مقدونی اجرا می‌شد. زندگی آتنی در نمایشنامه های «مناندروس» همچون مجموعه ای از سبکسری ها و گمراهی ها و زنا و شهوترانی معرفی شده است. به همراه آزادی نسبی ،زنان شورش علیه وظایف مادری آغاز شد و جلوگیری از بچه دار شدن نمودار برجسته آن عصر گردید.»