بد نبود ولی کتاب زیر و بم داستان آقای حسین حداد رو ترجیح می‌دم.
        

          دکتر حسین پاینده یک مجموعۀ سه جلدی به نام «داستان کوتاه در ایران»‌ دارد. هر کدام از این سه جلد به داستان‌ کوتاه‌های  مکاتب‌ ادبی مختلفی پرداخته‌اند. امروز جلد اولش را تمام کردم. این جلد حاوی داستان‌های رئالیستی و ناتورالیستی است. دکتر پاینده ابتدا توضیحات مفصلی دربارۀ ویژگی داستان‌های رئالیستی ارائه می‌کند و عناصر مختلفی مثل زاویه دید، پیرنگ، درون‌مایه، مکان، زمان و... را در این مکتب ادبی بررسی می‌کند. در ادامه نمونه‌ داستان‌هایی از نویسندگان ایرانی ارائه می‌کند و بعد از پایان هر داستان آن را نقد می‌کند و دلایل رئالیستی یا ناتورالیستی بودنش را هم بیان می‌کند.
من قبل از خواندن این کتاب، داستان کوتاه می‌خواندم اما انگار توی تاریکی بودم درکی درستی از داستان نداشتم. نمی‌توانستم بفهمم چرا این درون‌مایه؟ چرا این زاویه دید؟ چرا پی‌رنگش این‌طور است؟ اما حالا می‌توانم برای این سوالات جواب‌هایی داشته باشم، حتی می‌توانم پایان داستان‌های این مکتب ادبی را پیش‌بینی کنم.
اگر می‌خواهید نوشتن یا خواندن داستان کوتاه را جدی‌‌تر دنبال کنید پیشنهاد می‌کنم خواندن این مجموعه سه‌جلدی  را بگذارید در اولویت، ضرر نمی‌کنید. 
کتاب سیزدهم ۱۴۰۳

        

          به غیر از متن خود داستان ها عمده حجم کتاب اضافه است و می‌توان سرسری از آن گذشت و می‌شد دست بالا در سه چهار صفحه کلش را گفت. تکرار مکرر چند اصل بدیهی که با فرض اندک هوشی برای مخاطب نیازی به تکرار صد باره و توضیح مصداق آن اصل در داستان یا موضوع مورد بررسی نبود. اما خود داستان ها نمونه‌هایی بسیار خوب و گویا از داستان رئالیستی و ناتورالیستی هستند. می‌توان صرفا داستان ها را خواند و پیش رفت. امید که جلد بعدی حرف بیشتری جز خود داستان ها برای گفتن داشته باشد