گفت‌وگوی امیل لودویگِ لیبرال با بنیتو موسولینیِ فاشیست؛ ترکیبی ناهمساز که اثری قابل اعتنا خلق کرد.


در این کتاب به صورت دست اول با شخصیت یکی از مهم‌ترین دیکتاتورهای قرن 20 آشنا می‌شویم. قرار نیست لزوماً در دایره ایدئولوژی پژوهی مهدی تدینی که بر تاریخ‌پژوهی پدیدارشناسانه‌ی نولته ابتناء دارد این اثر را بخوانیم و بفهمیم،بلکه می‌توان به عنوان تکه‌ای از آینه قرن 20 به این کتاب نگریست و تصویری از آن برهه‌ی مهم تاریخی را بازسازی کرد.


اما این کتاب بزرگترین بینشی که برای من به ارمغان آورد این بود که بزرگترین ایراد حکومت دیکتاتوری این نیست که شاید فردِ حاکم، رذل‌ترینِ افراد باشد که اغلب مواقع اینگونه است، بلکه این است که  "هر قدرتی  فاسد می‌کند و قدرت مطلق، مطلقاً فاسد می‌کند" حتی اگر دیکتاتورِ ما فاوست بخواند، طرفدار موسیقی بتهوون باشد، نیچه را از بر باشد و به تاریخ فلسفه و تعقل علاقه‌مند باشد. موسولینی با دارا بودن ویژگی‌های فوق از تمامیت‌خواه‌ترین و خونریزترین دیکتاتورهای تاریخ بوده‌است.


ترجمه این اثر بسیار روان بود و درجه یک. در تسلط تدینی به آلمانی همین بس که مترجم در جایی اشاره کرده‌بود که مشکل من در ترجمه، به فارسی نوشتن متن‌هایی است که می‌خواهم از آلمانی ترجمه کنم. مهدی تدینی در این کتاب خوب به فارسی نوشته‌است:)


کتاب با این گفته از  موسولینی تمام شد:
"هر کسی به همان شکلی می‌میرد که با شخصیتش انطباق دارد." 
خود موسولینی جالب مرد. 


پی‌نوشت: عکس بالا خبر مرگ موسولینی است، برای دیدن عکس‌های جسد این دیکتاتور در اینترنت خودتون سرچ کنید، نمی‌خواستم  تصویر منزجزکننده‌ی جسد او، زیور جمله پایان متن شود. 

پی‌نوشت بعدی: برای این به کتاب3 ستاره دادم که هیچ  دلیل ندیدم ارزش بیشتری به گفته‌های این دیکتاتور فرهیخته! بدم. و الا اهمیت اثر، ترجمه و بقیه موارد در حد نمره کامل بود.