اگر به خواندن عاشقانه‌های نامتعارف علاقه دارید، کتاب‌های دوراس را از دست ندهید. کتاب‌های او گستره‌ی وسیع ژانرهای ادبی را در بر می‌گیرد: رمان، داستان کوتاه، نمایش‌نامه و... . دوراس جوایز بسیاری هم به دست آورده، از جمله جایزه‌ی ادبی کنگور برای رمان عاشق. سنت‌شکنی و پرداختن به موضوع‌های نامعمول، پرداخت نوگرایانه و استفاده از زبان و سبکی نو در ادبیات فرانسه باعث شده تا منتقدان به شیوه‌ی او «روش دوراسی» بگویند. اغلب آثار مشهور دوراس به فارسی ترجمه شده‌اند: شیدایی لول، اشتاین، عاشق، نایب کنسول و درد به فارسی قاسم رویین و مدراتوکانتابیله با ترجمه‌ی رضا سیدحسینی در انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده‌اند. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال ۱۳۹۵.
        

          دوراس از نویسنده‌های موردعلاقه‌ام است. بابت رمان‌های کوتاه و داستان‌های بلندی که هر کدام را بارها خوانده‌ام و برای عزیزانم با شور مشهود در صدایم، بلندخوانی کرده‌ام. مارگاریت دوراس را دوست دارم بابت بی‌پروا حرف زدنش و شاعرانگی‌ای که در زمان‌های قفل شدن قلمم کافی بوده بخوانمشان، تا قفل باز شود. 
دوراس را که تا پیش از این بابت مشهود بودن «تنانگی» و «زنانگی» در متن‌هایش ستایش می‌کردم، حالا با این کتاب انگار از نو شناخته‌ام. دوراسی که حالا در این کتاب عشق‌ورزی را از طریق آشپزی بیان می‌کند. عشق به غذاها و دستورهای پخت و داستان‌هایی که پشت هرکدامشان است. عشق به سوپ تره‌فرنگی و موادغذایی که اگر در خانه نباشند، انگار هیچ چیزی در انبارش ندارد. با این کتاب رویی دیگر از دوراس برایم نمایان شد. رویی صمیمی که فقط به لطف جادوی آشپزی امکان نمایان شدن دارد. مثل لحظاتی که با فرد عزیزی غذا پختیم و در حال هم زدن سوپ و خرد کردن سبزیجات، سیل افکار و کلمات‌مان بی‌اختیار در فضا جاری شد. همین حس را زمان خواندن این کتاب داشتم. که با مارگریت در آشپزخانه‌اش هستیم و از آشپزی برای هم می‌گوییم، از غذا و جادویی که آن وجود دارد، از پختن تا خوردنش.
        

          فردا باید پرتقال و تره‌فرنگی بخرم و مربای پرتقال و سوپ تره‌فرنگی درست کنم.
        

          من از سیزده سالگی آشپزی کرده‌ام...
آن زمانی که مادرم سرکار بود و من یخچال را باز میکردم و به دنبال مزه‌های تازه طبقات را میگشتم بهترین لحظات زندگی من بودند...
هرچقدر بزرگ تر شدم علاقه‌ام به آشپزی بیشتر شد و به واسطه‌ی سفرهایی که به کشورهای مختلف داشتم علاقه‌ام به مزه‌های جدید بیشتر و بیشتر شد‌‌‌...
 وقتی برای اولین بار سوپ تره‌فرنگی درست کردم چشمان گشاد شده‌‌‌ همسرم دیدنی بود و از آن به بعد در خانه‌ی ما شعار سوپ غذا نیست به "سوپ یه غذای فوق العاده‌اس" تغییر کرد....بله همسرم کسی که سالها با غذای سنتی بزرگ شده بود و جز برنج و خورشت هیچ چیز را غذا نمیدانست الان به جایی رسیده که خودش پیشنهاد انواع غذای غیر ایرانی میدهد و در زمستان بارها سوپ تره‌فرنگی درست میکنم!
من مثل دوراس خیلی آدم احساسی و عاطفی نیستم و به جای آن برای همه غذا درست میکنم... مثلا چند وقت پیش در ضیافت شامی که شامل سوپ کدو سبز ، متبل با نان سرخ شده ، سالاد مرغ و پیراشکی با خمیرهای دست‌ساز بود از جایم بلند شدم و گفتم به افتخار اپیکور ،  باغ و غذاهای ساده و حرف های فلسفی‌اش.... بعد همه زدند زیر خنده و شام ما حدود دو ساعت طول کشید! 
یا مثلا پارسال وقتی فصل ریواس بود و برای مادرم کرامبل ریواس و توت‌فرنگی درست و با بستنی سرو کردم مادرم از خوشحالی خندید وقتی با اولین قاشق جوهای پرک کراست شده را کنار زد و به ریواس پخته شده و توت فرنگی رسید.... 
یا همین چند ماه پیش وقتی برای زینب یک ضیافت کره‌ای ترتیب دادم ، قیافه‌اش موقع خوردن ورقه های برنج سرخ شده که با تخم مرغ و سبزیجات و سوسیس پر شده ، دیدنی بود ....
این کتاب  برای من به شیرینی قند بود و از خواندنش کیف کردم....
راستش سالهاست در فکر نوشتن دستورات آشپزی هستم اما واقعا در این کار تنبلم و بعد از خواندن این کتاب باز یاد این پروژه‌ افتادم و آه از نهادم بلند شد...
اگر شماهم به مزه‌ها علاقه دارید ، اگر مثل من عاشق مزه‌ی تند و تیز تره‌فرنگی هستید این کتاب را بخوانید و کیف کنید!


پ.ن: موقع نوشتن این نظر همسرم از خواب بیدار شد و هنوز چشمانش را باز نکرده گفت " غذا چی داریم؟؟؟" از این هم‌زمانی خنده‌ام گرفت و گفتم " برنج سوری داریم..." و اما برنج سوری ترکیبی از برنج ، مرغ ، بادمجان و سیب زمینی‌‌ست که من چون این را از یک دوست سوری یاد گرفته‌ام به آن می‌گویم برنج سوری :)
        

          《بسم رب النور》
من خوندن و ورق زدن کتاب آشپزی رو خیلی دوست دارم، حتی اون کتابچه‌هایی که همراه یک سری وسایل منزل میاد و به زبان انگلیسی، عربی یا... نوشته شده.
فیلم جولی و جولیا رو هم خیلی دوست دارم. جولی زن جوانیه که در آستانه‌ی سی سالگی تصمیم میگیره کتاب آشپزی جولیا چایلد، یعنی آموزش آشپزی فرانسوی برای انگلیسی زبان‌ها رو کامل بپزه و در وبلاگش تجربه‌هاش رو ثبت کنه. فیلم در دو خط زمانی روایت میشه و ما رو به وجه‌های مختلف زندگی جولیا چایلد و جولی پاول آشنا میکنه.
نمیدونم علاقم به آشپزی باعث شده فیلم جولی و جولیا رو دوست داسته باشم یا علاقم به فیلم باعث شده از آشپزی خوشم بیاد.
در مورد کتاب: کتاب مجموعه یادداشت پ‌های نویسنده‌ی معروف، مادگارت دوراسه. زنی که آشپز خوبی بوده، به آشپزی هم علاقه داشته و برخی دستور پخت‌ها و نکات مهم آشپزیش رو در دفتری ثبت کرده.
یک حجمی از این دستورها شاید متناسب با فرهنگ و ذائقه‌ی ما نباشن اما شنیدن/خوندن این کتاب شیرینی خاصی برای من داشت. گاهی ماجراهایی کنار دستورپخت‌ها روایت میشد که جالب بودن.
این طوری بگم کتاب خیلی خوبی نیست اما میتونه برای علاقمندان به آشپزی جالب باشه.
من نسخه‌ی صوتی رو گوش دادم، راضی بودم.