عمیقا دوسش داشتم خیلی کتاب قشنگی بود. خیلی قشنگه حتما بخونید. 
        

          قشنگ بود.. پیشنهاد می‌کنم اما مخاطب های خودشونو دارن این سبک کتابا ولی در کل به نظرم برای بالای ۱۵ سال مناسب تره که بتونن داستان رو درک کنن و واسشون جالب باشه. واقعا غم انگیز بود به خصوص پایانش که اشکم رو درآورد. نوشته نویسنده هم در پایان کتاب راجبش خیلی تاثیرگذار بود..
        

          یک کتاب ِ خوب برای این که یادمون بمونه دنیا رو به چه گندی کشیدیم!

راوی داستان پسر کوچولوییه که توی اردوگاه پناهندگان روهینگیایی به دنیا اومده و از دنیای بیرون چیزی نمی دونه. . . و این منطقیه، چون دنیای بیرون هم از حضور اون چیزی نمی دونه!
        

          این کتاب حقیقت دیگه رو برام آشکار کرد.
هیچوقت هیچ کجا راجب مردم روهینگایی نشنیده بودم تا وقتی این کتابو خوندم.
بنظرم به این مردم خیلی بی توجهی شده و بیشتر از هرکس و هرقشری نیازمند یاری بقیه انسانها هستند.
کتاب ریتم به شدت کندی داشت و میتونستید سرش ریدینگ اسلامپ بشین (پیشنهادم اینه کنارش یه کتاب دیگه بخونین یا گوش بدین)
نویسنده این کتاب قبلا فقط داستان کودک مینوشته و این اولین تجربه رمان نویسی‌ش بوده و خب شاید علت ریتم کند کتاب همین باشه.
وقتی کتابو بستم پنج دقیقه تمام فقط گریه کردم و نمیدونم احساسات اون موقع‌م رو چجور توضیح بدم.
در کل اگه اهل خوندن کتاب هایی با ریتم اروم ‌مثل کتابای کلاسیک و فلسفی  و ادبی هستین این کتاب رو پیشنهاد میکنم(البته که این کتاب نه در ژانر کلاسیک قرار میگیره نه فلسفی فقط چون افرادی که این سبک کتاب رو میخونن به ریتم کند عادت دارن برای همین به این دسته افراد پیشنهادش میکنم)
اگه اهل خوندن جنایی و معمایی و عاشقانه و اینا هستین بهتون پیشنهاد نمیکنم
        

          جزو اون دسته از کتابا بود که از ما میخواست درک کنیم که همه جا اوضاع اونطور که باید خوب نیست و افرادی هم هستن که دارن سختی میکشن و ما ازشون هیچ خبری نداریم