بازگشت یا انتقام دیونوسوس
آخرین تراژدی از ۳۳ تراژدی ای که از یونان باستان به ما رسیده و در واقع آخرین تراژدی ای که سه نمایشنامه نویس بزرگ یونان یعنی آشیل و سوفوکل و اوریپید نوشتند همین نمایشنامه ست. 
مبارزه پنهانی که بین آپولون و دیونوسوس از اولین تراژدی یعنی ایرانیان شروع شد و به اینجا ختم شد. جایی که دیونوسوس انتقام گرفت و پیروز شد.
        

          اساطیر و خدایان یونانی از جذاب‌ترین موضوعات برای منه. قهرمان کتاب کاهنه‌های باکوس دیونیزوس هست. دیونیزوس خدای شراب و انگور و شهوته و جوان ترین ایزد در بین خدایان یونان. 
حاصل ازدواج کادموس و هارمونیا چهار دختر به نام های سمله، آگاوه، آتونوئه و اینو و یک پسر به نام پلیدروس بود. زئوس پادشاه خدایان، فرزند رئا و کرونوس، عاشق سمله میشه و حاصل این عشق دیونیزوس هست. آگاره که به این عشق باور نداشت، به سمله گفت از زئوس در خواست کند که خودش را به تمامی به او نشان دهد. زئوس که عهد کرده بود به تمام درخواست‌های سمله  پاسخ مثبت دهد، خود را به سمله نمایاند و سمله چنان سوخت که حتی پس از مرگش هم دود از آرامگاهش بلند بود. زئوس، دیونیزوس را در ران خود جا می‌دهد و تا زمان متولد شدن از او نگهداری میکند. پس از اعلام خدایی، پنتئون پسر آگاوه از پرستش دیونیزوس سر باز میزنه و میخواد با اون بجنگه اما گرفتار کینه‌ی دیونیزوس میشه و این نمایشنامه شرح ماجرایی هست که در برخورد دیونیزوس و پنتئوس به وجود میاد. یک رویارویی همراه با شیدایی، جنون، نفرت و سنگدلی. دیونیزوس یک خدای بسیار انتقام گیرنده هست و سرنوشت دشمناش بسیار غم‌انگیزه. این نمایشنامه میتونه برای علاقه‌مندان به این ژانر جذاب و کمی سخت خوان باشه.
        

          اوریپید نمایشنامه‌های بسیاری نوشت: مود و دو یا نود و هشت نمایشنامه، که در رقابت‌های نمایشی آن روزگار فقط پنج بار جایزه گرفت. امروز از آن همه، تنها هجده نمایشنامه به جا مانده است. نمایشنامه کاهنه های باکوس آخرین و از دید امروز، مهم‌ترین اثر اوست. اوریپید در اواخر عمر به دربار شاهزاده مقدونی رفت که دوستدار و خواستار فرهنگ بود.

هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 2، 12 دی 1383.