کسی که به سفری طولانی می‌رود بدون توشه و زاد، و در قبر وحشتناکی بدون مونس ساکن می‌شود، و وارد می شود بر حاکم عادلی بدون حجت...

[«حجّی برای امور مهمّه بجای آور، روزی را برای سختی قیامت روزه بدار، و در تاریکی شب دو رکعت نماز برای - نجات - از وحشت قبر بگذار». ] ~ابوذر غفاری

اِذا مِتُّ فَادْفِنّی اِلی جَنْبِ حَیْدَرٍ اَبی شُبَّرٍ - اَکْرِم بِه - وَ شُبَیرٍ فَلَسْتُ اَخافُ النَّارَ عِنْدَ جَوارِه وَ لاَ اَتَّقی مِنْ مُنْکَرٍ وَ نَکیرٍ فَعارٌ عَلی حامِی الْحِمی - وَ هُوَ فِی الْحِمی - اِذا ضَلَّ فِی الْبَیْداءِ عِقالُ بَعیرٍ