یکی از مسائل مهم و مورد توجه ، قضاوت نشدن و قضاوت نکردن است . رفتاری که بدون تکرار ، تمرین و مراقبه به دست نمی آید . بنابراین بهترین روش این است که از کودکی به صورت غیر مستقیم ، به فرزندانمان بیاموزیم : قضاوت ممنوع ! 
کتاب " الفی ، لاک پشتی که غیبش زد " بسیار جالب و زیبا این مساله را نشان می دهد . نیا در تولد شش سالگیش یک لاک پشت میگیرد که هم سن خودش است ، تمام سعی و تلاشش را برای خوشحال کردن لاک پشتش ، الفی ، انجام میدهد اما پس از مدتی چون هیچ واکنشی از الفی نمیبیند ، او را کنار می گذارد و به او بی توجهی میکند . تا اینکه صبح روز تولد هفت سالگی هردوشون ، الفی غیبش میزند . نکته ی جالب کتاب این جاست که از این جا به بعد ، باقی داستان را از زبان الفی و زاویه ی دید او می خوانیم ، پایان داستان ، وقتی الفی به نیا هدیه میدهد ، جایی است که نیا ، متوجه قضاوت عجولانه و نادرستش درباره ی الفی می شود . کتابی روان با تصویرگری جذاب و دوست داشتنی است که تورا هدر نویسنده و تصویرگر ، میترا امیری مترجم و انتشارات پرتقال ناشر آن است .
        

          عنوان ترجمهٔ فارسی: الفی لاک‌پشتی که غیبش زد!
        

          داستانی که شخصی بود و به تجربه‌ی زیسته‌ی نویسنده برمی‌گشت.
اوج خلاقیت نویسنده که اگر به کار گرفته نمی‌شد، داستان یک سر و گردن پایین می‌رفت، نگاه کردن از دید دو راوی بود که یکی از آن‌ها لاک‌پشت است!
        

          دیدن یک موضوع از زوایای دیگر برای آدم بزرگ ها هم سخت است و توضیح این مسئله برای بچه‌ها سخت تر میشود. اما لاکپشت و دختر داستان را از دید چشم های خودشان روایت میکنند و وقتی دو تا داستان را میخوانید میتوان راجع به دو نفر شناخت خوبی پیدا کنید. چقدر کتابش برای بچه‌ها جالب هست و میشود بخواهیم یک موضوع را از دو چشم ببینید، روایت کنند و بنویسند.
        

          قصه‌اش را دوست داشتم. نه عجیب بود، نه غافلگیرکننده. اما یک قصه‌ی زیبا بود با همه‌ی مختصاتش.