کتاب به دلم نشست، روایت ساده و واقعی بود.
        

          تا مغز استخوانم سوخت برای احوالت زینب خانم...
من هم بغض هامو با شما قورت دادم
چشمام با هر سطر نمدار شد و احوال منم پریشان شد...
        

          واقعا سرش گریم گرفت
        

          زیبا نوشته شده بود اما بیشتر زندگی همسر شهید بود تا خود شهید اما روحیات شهید خوب مطرح شده بود
البته زندگی خود نویسنده هم خالی از لطف نبود و کمابیش خوب نوشته و پرداخت شده بود ولی جزو اصل کار نبود که کمی سطح کتاب  را پایین اورده بود.

https://taaghche.com/book/74584/%D8%A8%DB%8C-%D8%AA%D9%88-%D9%BE%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%85
        

          بریده‌ای از کتاب:
"خیال نمی‌کردم اینطور به آرزوی همیشگی‌ام برسم‌.نویسندگی برای من آرزد که نه، رویا بود.
نوشته‌هایم را بیشتر برای خودم نگه می‌داشتم و این آرزو برایم شبیه راز بود؛ رازی که فقط با تو در میانش گذاشتم. رازم را که فهمیدی
خندیدی و گفتی:
من هر طور شده تو رو به آرزوت می‌رسونم."

قلم‌شون روان و دلنشین بود.
خوش به سعادت‌شون.
شهید پورهنگ، ازین رازها دارم‌!
        

          مثل بخش زیادی از کتاب‌های خاطرات رزمنده‌ها و شهدا، به لحاظ فرمی چیزی برای گفتن نداشت و به همان ترتیب به لحاظ محتوایی خوب. در واقع، خود سوژه درخشان و جذاب است نه کتاب. 
یک نکته ی قابل توجه اشاراتی بود که به حس و حال متفاوت سوری‌ها نسبت به ایرانی‌های حاضر در جنگ سوریه کرده بود. و همین‌طور حس خود خانم پاشاپور نسبت به سوری ها
        

          جایی خوانده بودم که اگر دختری از ترس فقر، مومنی را از در خانه اش رد کند، باب ازدواجش بسته میشود. 
تنها راه توکل بود. من باید به خدا توکل میکردم و زندگی ام را دست خودش میدادم. 
        

          همانطور که در عنوان کتاب ذکر شده ما هم به دنبال یک زندگینامه داستانی از شهید بودیم
اما متاسفانه کتاب بیشتر زندگینامه همسر شهید بود تا خود شهید
و بخاطر جذابیت نسبی بخش هایی از کتاب دو ستاره تقدیم می کنم
این کتاب رو به پیشنهاد یکی از دوستانم خریداری کردم
و بعد از اون دیگه پیشنهاداتش رو در خرید کتاب اعمال نکردم :)
به هرحال شخصیت ارزشمند و تاثیرگذار شهید رو تحسین می کنم
و همچنین از همسر ایشون که دست به قلم شدن و زندگی شون رو به خوبی روایت کردن سپاسگذارم
        

          بسم الله الرحمن الرحیم..
کتاب رو با هدفی که مدنظرم بود شروع به خوندن کردم.
با شخصیت شهید آشنا نبودم و اصلا نمیدونستم آیا با خوندنش به هدفم میرسم یانه!
ولی بعد از خوندن چند صفحه ی اولش متوجه شدم خدا بی دلیل خوندن این کتاب رو به دلم ننداخته بود..کتاب با روایت دلنشین همسر شهید دید من رو تو خیلی مسائل تا حدودی تغیر داد و از این کتاب خیلی چیزا یاد گرفتم.
قشنگیش همین بود که من با قلم زیبای زینب خانوم ارتباط گرفتم و فهمیدم خود آقا محمد قبل شهادتش بهش گفته بودتویی که دلت میخواد نویسنده شی بعد شهادتت درباره ی من کتاب بنویس:)))
و خب مثل همه ی حمایتایی که تو طول زندگیشون از همسرشون کرده بودن بعد شهادتشونم خوب از پسش براومده بودن!
میتونم بگم بعد از اسم تو مصطفاست دومین کتابی بود که با خوندنش زندگی واقعی رو یاد گرفتم‌نه فانتزی های عاشقانه!
این که آقا محمد مثل خیلی از شهدا تو میدون جنگ تیر نخورده بود برام خیلی جالب بود..این که پای کار فرهنگی و کمک به مردم سوریه ماجرای شهادتشون پیش اومده بود به من تلنگر زد که اگه بخوای شهید شی باید شهید زندگی کنی و مکان و چگونگیش خیلی مهم نیست:)
خلاصه من با این کتاب هم خندیدم و هم دو برابرش برای مظلومیتشون اشک ریختم..کاش این عشق هایی که پر از فداکارای و بی توقع بودنه نصیب همه ی آدم ها میشد:)
والسلام؛به امید نگاهی از سمت شهید حجت الاسلام پورهنگ🌱