نادر مثل نادر

نادر ابراهیمی، بهترین و به‌یادماندنی‌ترین تجربه‌های خوندن داستان ایرانی رو برای من رقم زده. مردی که نشون داده می‌تونه زیباترین جلوه وطن پرستی رو در "بر جاده‌های آبی سرخ" به‌نمایش بگذاره. نویسنده‌ای که آنقدر توانمند هست که با "مردی در تبعید ابدی"، فلسفه رو عرصه داستان دعوت کنه. اگر می‌خواید ببینید که قلم یه نویسنده ایرانی تا چه اندازه می‌تونه توانمند باشه، "آتش بدون دود" رو از دست ندید. به‌نظر من، راز قلم شگفت انگیز نادر ابراهیمی در وهله اول پاسداری از هویت ایرانی هست. پررنگ‌ترین و زیباترین مفهومی که در آثار نادر ادبیات ایران به‌چشم می‌خوره، وطن هست. پ.ن 1: نادر ابراهیمی آثار متوسط و معمولی هم داره. من تقریبا همه آثار ابراهیمی رو خوندم. 6 اثری که توی این لیست معرفی کردم، به‌نظر خودم بهترین کتاب‌های داستانی نادر ابراهیمی است. البته آثار غیرداستانی و آموزشی نادر ابراهیمی رو هم تو این لیست نیاوردم. پ.ن 2: انسان، جنایت و احتمال نادر ابراهیمی یکی از آثار فوق العاده اون هست که کمتر شناخته شده. داستان مختصر و بسیار پرمغزی هست. پیشنهاد می‌کنم از دستش ندید. پ.ن3: راستی می‌دونستید شاعر آواز معروف "ما برای آنکه ایران خانه خوبان شود"، نادر ابراهیمی هست؟