یادداشت‌های کیمیا رستمی (3)

          تصویر فقر در این کتاب، غم‌انگیز بود اما رنگ ناامیدی نداشت. اعضای خانواده کنار هم بودند و همواره امیدوار بودند که شرایط سخت بزودی تمام می‌شود و اوضاع بهتر خواهد شد.
بطور کلی، فضای داستان و حال و هوای آن، دقیقا همین چیزی است که روی جلد می‌بینیم؛ کمی تاریک و غم‌انگیز اما آرامش حاکم است!
        

           این مدل کتابهایی را که مخاطب‌شان مثلا کودک است اما رک و راست میروند سر اصل مطلب و گاهی حرف‌هایی پیچیده‌تر از درک بچه‌ها می‌زنند، دوست ندارم‌.
این کتاب درباره طلاق است و از نگاه کودکی روایت می‌شود که بین دعواهای مامان و بابایش گیر افتاده و می‌خواهد یک‌جوری راه حلی پیدا کند.
ایده‌ی کتاب درباره پیدا کردن چسبی مخصوص مامان و بابا، جالب است اما پرداخت داستانی خاصی ندارد و  یک‌جوری راحت‌طلبانه حرفش را تندتند گفته.
حالا این مدل کتاب را مقایسه کنید با مجموعه آمبر براون با همین موضوع طلاق که چگونه آدم را می‌برد در اعماق فکر و احساس و زندگی یک فرزند طلاق ...