تصاویر کتاب با این‌که هوشمندی خاصی نداشتند، جالب بودند.
داستان خیلی دقیق شروع شده بود اما نیمه‌ی دومش به سمت شعار پیش رفت؛ گویی نویسنده شناخت نسبی خوبی از کودکان و احساساتشان نداشته و فقط خواسته درمورد موضوع مهمی به نام طلاق و اثرش روی کودک حرف بزند.
        

          غم‌انگیز دربارهٔ جدایی و طلاق و فرزندی که در این میان می‌خواهد همه چیز را درست کند.
        

           این مدل کتابهایی را که مخاطب‌شان مثلا کودک است اما رک و راست میروند سر اصل مطلب و گاهی حرف‌هایی پیچیده‌تر از درک بچه‌ها می‌زنند، دوست ندارم‌.
این کتاب درباره طلاق است و از نگاه کودکی روایت می‌شود که بین دعواهای مامان و بابایش گیر افتاده و می‌خواهد یک‌جوری راه حلی پیدا کند.
ایده‌ی کتاب درباره پیدا کردن چسبی مخصوص مامان و بابا، جالب است اما پرداخت داستانی خاصی ندارد و  یک‌جوری راحت‌طلبانه حرفش را تندتند گفته.
حالا این مدل کتاب را مقایسه کنید با مجموعه آمبر براون با همین موضوع طلاق که چگونه آدم را می‌برد در اعماق فکر و احساس و زندگی یک فرزند طلاق ...