یادداشت معقولِ مجنون.

                بسم الله الذی خلق الانسان🌱💚
ساعت ۱۶:۳۳ به وقت تهران 

خیلی اتفاقی و به رسم عادت، بهخوان رو باز کردم و پست جدید با عنوان "روز جهانی نامه نوشتن" رو دیدم و برام جالب بود که همچین روزی داریم؛ اینکه قبلا بوده رو نمیدونم ولی الان نامه نوشتن خیلی کار نوستالژیک و باحالیه.
"پری‌دخت" اولین کتابی بود که به سبک نامه‌نگاشته‌شده خوندم.
نامه‌هایی که بین پری‌دخت و سید‌محمودِ ساکن پاریس رد و بدل میشه و با ظرافتِ زمان خودش نوشته شده.
اصل کتاب، اگر یه ایده به سبک و زمان حال بود ، اصلااا به دل نمی‌نشست و همین حال قدیمی‌ش باعث شیرین بودنشه؛ البته پایان غافلگیر‌کننده‌ای که داشت هم بی‌تاثیر نبود🥲
یکی از کاربرا  گفته‌های پری‌دخت راجع‌به اینکه زن را چه به نوشتن و سیاست رو نقد کرده بودن‌؛ شاید نویسنده می‌خواسته تفکر یه دختر قاجاری و جو دور‌و‌برش رو نشون بده؟
در کل برای من تجربه‌ی خیلی دلنشینی بود. 

+خداقوت به نویسنده و به امید خوندن آثار بهتر از  ایشون

+تا یادداشت بعدی ، یاعلی:)🌱
به وقت ۱۴۰۲/۶/۱۰ و پنجمین یادداشتم در بهخوان

پ.ن: نظرات کاربرای دیگه رو حتما بخونید چون از اون دست کتاباییه که یه‌عده عاشقش میشن و یه‌عده نه!