یادداشت رضوان سمیعیان

        «جای خالی سلوچ» داستان روان و گیرایی داره که مخاطب از خواندنش لذت می‌بره. اما چیزی که برای من لذت بخش بود، قلم اصیل و مستحکمِ نویسنده بود.
در تمام مدتی که در حال خواندن این کتاب بودم حس میکردم با یک نگارش قوی و بی عیب و نقص روبرو هستم و قدرت نویسنده رو توی تک تک جملات حس کردم...