«ادبیات بهترین مجال بازگویی تجربه‌ی تنهایی در اندوه برای دیگران است و شنیدن صداهای متفاوت.»
بعضی جاهای این کتاب قلبمو به درد آورد. از بین مواجه‌ی شش تا نویسنده، «یادداشت‌های سوگ»، «پس از زندگی» و «آکواریوم» رو بیشتر از بقیه دوست داشتم و شاید یه تیکه از احساساتمو بین سطراشون برای همیشه جا گذاشتم.
