من واقعا کاراکترهای زنده ی مستور رو دوست دارم. من همیشه به این که آخر داستان یونس و سایه چی می شه فکر می کردم و آخر اون داستان، توی این کتاب اومده و حتی چگونگی نوشته شدنش!! من از این موضوع لذت بردم!

و داستان "و ما ادراک ما مریم" رو ده بار خوندم یا حتی بیشتر! توصیف هاش بی نهایت زیبا نیست؟ کلمه ها مثل هفت جنازه کنار هم... 

من عاشق سوسنم که نیروی عشق نجاتش می ده، عشقی که تنها تجربه اشه که به وصل منجر نمی شه! 

من با استاد عاشق کتابدار دانشگاه می شم، من با عیدی و رسول و اسی بازی می کنم...

به نظرم کتابی نیست که تا تمومش نکردی بتونی زمین بگذاریش!