یادداشت امید بهبودی

                -- آدم های خاکستری توی یه شهر خاکستری --

کاراکتر های داستان انگار از زندگی واقعی و با دقت برش داده شده و در داستان گنجانده شدن هیچ کدومشون آدم بده یا آدم خوبه ی داستان نیستن.
بخوام بهتر بگم:
《روایت هنرمندانه بکمن، داستان رو جوری جلو میبره که در لحظه لحظه داستان میتونی با افراد زندگی کنی، باهاشون همدردی کنی و اونا رو به خوبی درک کنی.》
روند داستان رفته رفته و بخصوص از میانه های کتاب بهتر میشه و مخاطب رو جذب خودش میکنه.
پایان بندی کتاب هم کاملا مورد پسند من بود.
از اون پایان بندی هایی که آرمانی و رویایی نبود.