یادداشت زهرا ابراهیمی

        شیرین عین قند، زبانش اول شخص هست و با اولین جمله خودم شدم زن آقا و تا آخر کتاب که هوا رو نفس میکشید و با نگاه خداحافظی همه جا رو نگاه میکرد گویی خودم در آن روستا بودم. سفر باید این شکلی باشه: طولانی و پر از معاشرت با اهالی