نمی دانم شاید توقع من زیادی از حبیبه جعفریان بالا بود. این کتاب را بیشتر بخاطر نویسنده اش دست گرفتم تا مروی و شاید همین باعث شد که توقعم برطرف نشود‌. مصاحبه طور بودنش، سوالات گاهی بی ربط و نبودن مصاحبه مانی حقیقی از مشکلاتش بود.
        

                با وجود سوژه و شخصیت پردازی خوب، منطق داستان می لنگید. اگر نخواهم داستان را لو بدهم، یک جاهایی ابدا شخصیت قانعم نمی کرد.
        

                اولین کتابی که در دوران پسابلوغ خواندم. مستور برای من با این کتاب بدنیا آمد، با استخوان خوک و دست های جذامی بزرگ شد و با من گنجشک نیستم... اما هنوز هم وقتی می خواهم به یکی بگویم که شروع کند به خواندن؛ این کتاب را توصیه می کنم.
        

                روایت ها به شدت خوب  و تاثیرگذار اما از یک جایی خسته کننده و تکراری
        

                تلخ...نفس می گرفتم و کتاب را باز می‌کردم. یک فصل را نخوانده می بستم و نفس می گرفتم. تصاویر و موقعیت ها بی نظیرند...
        

                عنوان کتاب را نمی فهمم! بعد از تمام کردن کتاب هم بیشتر نفهمیدمش
        

                پر از تکرارهای اذیت کننده. کند و دوست نداشتنی
        

                جهانی زنانه، زیبا و دقیق! نثر سیمین دقیقا رو به روی جلال ایستاده‌. هرچه او شتابزده و کلی نگر؛ سیمین آرام  و جزئی نگر! حتی ذره ای از هم رنگ نگرفته اند.
        

                گزیده گوی و ناب و غافلگیر کننده بود.
        

                خیلی تلخ و خیلی شیرین. ۱۱۴ صفحه را آرام  مزه مزه کردم و کیف کردم از ایده نویسنده
        

                روایت دو زوج ایرانی و آمریکایی که از کره جنوبی فرزند پذیرفته اند. البته کتاب نه اتها فقط این دو خانواده که وابستگان آنها را هم روایت می‌کند. پر از جزییات، آداب و رسوم و توقعات ایرانی-آمریکایی. و حسی که مهاجرین خارجی به آمریکا دارند و برعکس. 
کتاب روایتی آرام و پر از جزییات دارد. ( از آنها که معمولا مردها را حرص می دهد) پر از شخصیت و اسم و مهمانی بازی. اما خیلی از شخصیت ها بی استفاده و بی تغییر مانده اند. مثلا حکیمی ها که فقط حرف می زنند و روی مبل لم می دهند.
        

                با مقدمه نجف دریا بندری، بعد از چهار سال هنوز طعمش اینجاست. زیر دندانم
        

                گره گشایی های دم دستی چیزی ‌ست که رسما لج مرا در می آورد. از صفحه هشتاد واقعا دوست نداشتنی شده بود.
        

                به جرات می تونم بگم تنها نکته منفی کتاب طرح جلد افتضاحشه. حتی مقدمه‌ش برای من درس داشت!
        

                این کتاب را نخوانید اگر مثل من شب ها که همه خوابند و خانه توی تاریکی فرو رفته؛ کتاب می خوانید. مگر اینکه به ژانر وحشت علاقه مند باشید