یادداشت زهرا قهرودیان

                چقدر مزه‌ی دوباری که کتاب را خواندم هنوز زیر زبانم است و چقدر تک تک شخصیت‌ها هنوز در ذهنم زنده‌اند.
من او از آن دسته کتاب‌هاییست که دوست داشتم فکر کنم زندگینامه است، نه قصه!
انگار از لا به لای اسباب‌ و اثاثیه‌ی  زیرزمین خانه‌ی مادربزرگت، دستت بخورد به دفتری خاک خورده با کاغذهای زرد و نم گرفته...
ناگهان خودت را وسط خاطرات اجدادت ببینی...