یکی از جذابیت‌هایی که متن کتاب دارد این است که شخصیت اول که یک زنِ خانه‌دار است، هنگام توصیف کردن فضا و مکان و ... یا مابین دیالوگ‌هایش با دیگر اشخاص افکارش را هم بیان می‌کند یا اگر چیزی یادش می‌آید آن را تعریف می‌کند یا مثلاً به گذشته هم‌زمان فلش‌بک می‌زند. مثلاً افکاری که مابین دیالوگ‌ها به یاد می‌آورد شامل قضاوت طرف مقابل یا کارهایی که باید انجام دهد یا حسرت‌ها یا آرزوها یا ترس‌ها یا دودلی‌ها و شک و ابهام‌ها می‌باشد.
وقتی شخصیت اول حالش بد می‌شود، هم‌زمان ماجراها هم درهم می‌پیچد و افکاری که به ذهنش می‌آیند که همه چیزهای ناراحت‌کننده یا آزاردهنده برای او هستند؛ یعنی  چیزهای آزاردهنده در محیط اطراف برایش بولد و پررنگ می‌شود و بیشتر به چشمش می‌آید.