یادداشت محمدمهدی فلاح

                هر چند بازی های فرمی، که به نظر می رسد شاه بیت کارهای فاکنر است، در این اثر نیز قوت دارد و شاید برخی از اوقات به افراط می گراید ولی، معنایی بس عمیق خصوصاً در پایان و آنجایی که تصویر اثر کامل و کامل تر می شود نمایان می شود که از به نظر می رسد سرشار از معناست. وجه تمایز همگی موسسین سبک ها در همین معناهاست؛ حال آنکه در نسخه های فیک وطنی همواره اول چیزی که ذبح می شود همین معناست.