یادداشت نیما اکبرخانی

        وقتی من 5 ستاره می دم به این کتاب یعنی حتما بخونید.
من به عنوان یک مرد که خواهر هم حتی نداشته و حتی نزدیکی های آمریکا زندگی نکرده و اصلا و ابدا زمانه زندگی اش هیچ غرابتی با نیمه ی دوم قرن نوزدهم ندارد آنقدر خودم را و زندگی ام را در بین این سطور دیدم که واقعا برایم باورکردنی نبود.
یک شاهکار کلاسیک تمام عیار بود که خواندنش تقریبا هر احساسی را که می توان در من پیدا کرد حداقل یک باری به جوشش درآورد و بعد هم با ظرافت و هنرمندی آن را فرو نشاند.
خیلی خوب بود. بخوانید.
پی نوشت : کلا شاهکارهای کلاسیکی مثل این نیاز به تعریف و توصیه ی آدمی مثل من ندارن. صرفا جهت تهییج و ترغیب این ها را می نویسم. فقط در جریان باشید که هر کدام را نخوانیم و بمیریم واقعا لذتی بزرگ را نچشیده از این دنیا رفته ایم.