یادداشت نرجس تسلیمیان

        اواخر سال ۸۳ یا اوایل ۸۴ بود که خواندمش، بسیار جذاب و شیربن بود این کتاب. دوستش داشتم.
هنوز هم وقتی شهرام ناظری می‌گوید "بگذاشتی‌ام غم تو نگذاشت مرا، حقا که غمت از تو وفادارتر است " گویی غم عمیق مهناز را می‌بینم...