یادداشت محمدصالح سلطانی
این را باید گذاشت بعدِ قیدار و منِ او و ارمیا و بیوتن و حتی ناصر ارمنی. رهش مال وقتی است که مخاطب از قلههای کارنامهی امیرخانی لذت برده و حالا میخواهد سری به کوهپایهها هم بزند. رهش بهنظرم کمارتفاعترین کتابِ رضا امیرخانیست و معمولیترینشان که البته در مقایسه با خودِ او معمولیست و نه در مقایسه با بازارِ داستانِ تالیفیِ ایران که در این قیاس، رهش از معمولی بالاتر و بهتر است حتما.
18
(0/1000)
نظرات
منم نتونستم باهاش ارتباط بگیرم یعنی نه با این کتاب که با اکثر کتابهای امیرخانی ارتباط نگرفتم.
0