یادداشت Teu

                احساس دل‌شکستگی شدیدی نسبت به اینکه به این زودی تموم شد دارم. طوری پیش رفت که با تمام شخصیت‌ها خو گرفتم و الان که چند دقیقه‌ای از ورق زدن آخرین صفحه‌ی کتاب و بستنش می‌گذره، هی با خودم و توی ذهنم تکرار می‌کنم که "من راضی به این خداحافظی نیستم".
کتاب دوست داشتنی‌ای بود؛ از اون‌هایی که حتی اگر عیب و ایرادی درون خودش داشته باشه، اونقدری به دلم نشسته که حتی متوجه‌ی اون موارد نشم.
از اینکه همه چیز در طول داستان مشخص می‌شد و در آخر هیچ علامت سوالی توی ذهنم باقی نموند راضی‌ام و فکر می‌کنم این از اون کتاب‌هاییه که نباید ابهامی بعد از تموم کردنش توی ذهن منِ خواننده باقی بمونه.
خوندنش به من احساس خوندن شعری رو داد که با اولین سطر یا مصراع خودش پایان می‌پذیره، همونقدر دلتنگ‌کننده برای تمام چیزهایی که خوندی و به همون اندازه زیبا.