یادداشت آروشا دهقان

                شکل امروزین خاورمیانه و مرزبندی کشورها نه حاصل تفاوت فرهنگه، نه تفاوت زبان و نه تفاوت تمدن؛ بلکه حاصل جنگی بین اروپایی‌هاست. کتاب «صلحی که همه‌ی صلح‌ها را بر باد داد» به اثرات جنگ جهانی اول بر خاومیانه می‌پردازه و بررسی می‌کنه که چطور صلح بین طرف‌های درگیر در این جنگ، اقدامات کمال مصطفی و ترکان عثمانی، قدرت‌طلبی آمریکا، کشورهای استقلال یافته‌ی عربی و روی کار آمدن رضا شاه بر چیزی که امروز در جهان شاهدش هستیم اثر گذاشت. 
این کتاب رو میشه به دو داستان تاریخی همگرا تقسیم کرد؛ یکی تقسیم شکلی ایده‌آل (برای انگلستان البته!) از مرزهای خاورمیانه که به معاهده‌ی سایکس-پیکو منجر شد، و دیگری داستان اجرای معاهده‌ی تقسیمات مرزی.
این دو داستان در نهایت منجر شدند به چیزی ما امروز پیرامون خودمون می‌بینیم؛ کشورهایی مثل عربستان، عراق، سوریه، فلسطین، اردن و... که به نظر نویسنده تبدیل به ملت نشدند.
این تقسیمات سودمحور و بی‌توجه به ترکیبات فرهنگی، قومی و تاریخی منطقه باعث درگیری‌های بسیاری شد که همچنان ادامه دارند؛ از تصفیه‌ی نژادی در ترکیه که باعث کوچ اجباری و حذف بسیاری از یونانی‌ها، ارمنی‌ها و... در این سرزمین شد تا درگیری‌های قومی در سوریه و عراق.

کتاب، بسیار جذابه. ترجمه‌ی خوبی داره و موضوع جالبی رو بررسی کرده. به نظرم یکی از بهترین پژوهش‌هاییه که میشه در زمینه‌ی شکل‌گیری خاورمیانه‌ی امروزین خوند.