تابستانِ امسال که تصمیم گرفتم تجربه کتاب‌ صوتی را امتحان کنم، رفتم سراغِ کتاب دایی‌جان ناپلئون.
هم به‌خاطر محتوای طنز که برای اولین کتاب صوتی مناسب دیدم و هم تعاریفی که از کتاب شنیده بودم.
تجربه بدکی نبود ولی محتوای کتاب بیشتر شبیه فیلم‌فارسی‌های قبل از انقلاب بود که سعی داشت سبکی از زندگی که تلفیق مضحکی از (سنت و دین‌داری) و (مدرنیته و دین‌زدگی) بود را به خورد مخاطب دهد.
 
اما خط مشخص داستان، خلق شخصیت‌های مختلف، تعریف دیالوگ‌های مخصوصِ شخصیت‌ها و حفظ آن تا پایان قصه و طنزپردازی‌ و شوخی‌هایی که انصافا لحظات مفرحی برای مخاطب می‌سازد از نقاط قوت کتاب بود.

بهرحال اگر دنبال کتابِ طنز هستید این کتاب پیشنهاد خوبی است.