یادداشت معصومه توکلی

                کتابفروشی نیست در جهان فقط کتاب‌هایی دربارهٔ کتاب‌ها می‌فروشد. فکر می‌کنید می‌دانید کتاب‌هایی دربارهٔ کتاب‌ها چه‌جور کتاب‌هایی هستند؟
(چه‌قدر «کتاب» در یک جمله! خب راستش در یادداشت این کتاب باید هم همین تعداد -و بلکه بیشتر!- کلمهٔ «کتاب» وجود داشته باشد! توی خود کتاب حتی از این هم بیشتر با این کلمه مواجه خواهید شد!)
خدمتتان عرض کنم که نچ! نمی‌دانید! :)
هر چند صفحه یک بار، مشتری‌ای پا به این کتابفروشی می‌گذارد که دنبال کتاب‌هایی با موضوع خاصی که مربوط به کتاب‌هاست، می‌گردد و آقای کتابفروش هم هیچ‌وقت ناامیدش نمی‌کند!
- می‌خواستم ببینم شما کتابی دربارهٔ کتابخانه‌ها و کتابفروشی‌ها دارید؟
- آه، بله. داریم.
و می‌رود از آن پشت و پسله‌های کتابفروشی چندتابی کتاب با آن موضوع خاص می‌آورد و در صفحات بعد ما چند ورقی از آن کتاب‌ها را می‌خوانیم. این کتاب‌ها خیلی بامزه، خیلی عجیب، خیلی خلاقانه، خیلی شیرین و خیلی وقت‌ها حاوی مقدار زیادی «حرف دل» آدم‌های کتابخوان هستند. به طور مثال به این نمونه توجه بفرمایید:

چه خوب می‌شد اگر می‌توانستیم از کتاب‌های امانتی هنگام بازگشت به کتابخانه بپرسیم: خوش گذشت؟ با علاقه تو را خواندند؟ وقت خواندنت می‌خندیدند؟ یا اشک می‌ریختند؟ در خانهٔ آن‌ها غیر از تو چه کتاب‌هایی بود؟ دوست داری خوانندهٔ بعدی‌ات چه کسی باشد؟
اما کتاب‌ها رازنگهدارند. همیشه به خانهٔ خود یعنی کتابخانه برمی‌گردند بدون این که راز کسی را برملا کنند.
(از کتاب «زیبایی کتابخانه‌ها جلد سوم»)

میزان بامزگی و خلاقیت آقای تصویرگرِ مؤلف در قالب این یادداشت قابل انتقال و دریافت نیست. دقیقاً به این دلیل که ایشان «تصویرگر» و «مؤلف» هستند! یعنی بار کتاب تا حد زیادی بر دوش تصاویر فوق‌العادهٔ آن است. تصاویری که تجسم ایده‌های نو و غیرتکراری یوشی‌تکه‌اند.
خلاصه که اگر کتابخوانید -که هستید چون دارید این یادداشت را در جایی که متعلق به کتابخوان‌هاست می‌خوانید!- در خواندنش تردید نکنید. مطمئناً قلابتان به یک‌ یا چند یا چندین صفحه‌اش گیر خواهد کرد.