یادداشت امیررضا سعیدی‌نجات

        بسم الله 

عجیب و جذاب...

خلاصه کتاب این است: داستانی که واقعی نیست اما نویسنده‌اش در صدد آن است که بگوید داستان زندگی همه ماست...

میرزایوسف که داستان حول زندگی اوست، شخصی است که در دوره ناصری و بعد از آن تا دوران محمدعلی شاه زیسته است. درس را در خانه فروغی‌ها خوانده، به فرنگ رفته و دیدار با میرزا ملکم‌خان داشته و به عضویت فراموش‌خانه نیز در آمده است. اما مهم‌ترین بخش کتاب، جزئیات دقیق و نکته سنجانه نویسنده است.

تا نزدیک به انتهای کتاب تنها یک سوال در ذهن مخاطب چرخ می‌زند: چرا این شخصیت؟ و اصلاً چرا باید درباره او بدانیم؟ چه سودی برای ما دارد؟ و...
در همان انتها، نویسنده یک پاسخ کوتاه به ما می‌دهد: زندگی میرزایوسف به نوعی زندگی همه ماست، همه مایی که به دنبال فلان و بهمان شدن هستیم؛ تا اندازه‌ای رشد می‌کنیم، در لحظاتی شکست می‌خوریم و لحظات شادی نیز در زندگی داریم. همین. حالا اسمش را هرچه می‌خواهید بگذارید؛ یک اسم و شخصیت فرانسوی، انگلیسی یا شخصی از جهان عرب و یا به انتخاب نویسنده، فردی به نام میرزا یوسف‌خان مستوفی...

چیزی که تا اینجا خوانده‌ام و از سایر کتاب‌های جناب شاه‌آبادی نیز شنیده‌ام، آن است که ایشان در کتاب‌هایشان اشاره به تاریخ دارند و علاقه‌مند به جریانات ماسونی در ایران نیز هستند. به نظرم همین دو ویژگی، برای اینکه به سراغ کتاب‌های دیگرشان نیز بروم کافی است.