بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
سلام و نور. 
اولین کتابی  بود که از جناب شاه آبادی خواندم و به غایت لذت بردم. شخصیت پردازی و فضای داستان و زمان حاکم بر قصه بسیار باور پذیربود.
        

          در ابتدای کتاب روایت چنان میان واقعیت و خیال نویسنده در هم تنیده شده که تشخیص‌شان از هم دشوار است اما هرچه می‌گذرد با تندتر شدن روایت و عجله نویسنده برای اتمام کتاب،‌ این مرز روشن شده و مشخص می‌شود که جز خیال چیزی نیست.
با این همه بسیار دلچسب است و قابل توصیه! خصوصا برای کسانی که اندک آشنایی با تاریخ معاصر و شخصیت‌های آن دارند.
        

          ای نام تو بهترین سرآغاز

دومین کتابی است که از آقای شاه‌آبادی می‌خوانم؛ اول «وقتی مژی گم شد» و حالا «دیلماج». نمی‌دانم سبک همیشگی ایشان است یا فقط در این دو کتاب است که خواننده حضور نویسنده را حس می‌کند و مرا یاد نوشته‌های پسامدرن می‌اندازد. 
به نظرم می‌شود این کتاب را اقتباس از نوع بازآفرینی، از تاریخ قلمداد کرد. چراکه نویسنده سعی کرده در قالب داستان، به وقایع برهه‌ای از تاریخ قاجار در حوالی مشروطه و نیز معرفی فراماسونری بپردازد. «شخصیت‌ها و حوادث این رمان همه نام و رنگی از واقعیت دارند، اما هیچ‌کدام واقعی نیستند.»
کتاب با عشق میرزا یوسف شروع می‌شود، اما عمر این ماجرای عاشقانه خیلی زود به سر می‌آید و فقط در انتهای کتاب اشاره‌ای به آن می‌شود. در واقع زندگی‌ پر فراز و نشیب میرزا یوسف، خیلی زود از حضور زنان خالی می‌شود. اما تغییر و تحول این شخصیت چنان عظیم است که اگر مشابه‌اش را در تاریخ و یا دور و برمان نداشتیم، شخصیت خلق‌شده برای‌مان باور‌پذیر نبود.
میرزا یوسف اهل کلمه و فلسفه و بحث و درس و هنر به جایی می‌رسد که سرکرده‌ی قشونی می‌شود که به غارت و آتش‌زدن اموال مردم می‌پردازند. او که شیفته‌ی مقالات میرزا ملکم خان در مطالبه‌ی قانون و آزادی بود، در جایی می‌ایستد که دستور می‌دهد زبان پنج نفر را «به جرم آن‌که کلمه مشروطه و آزادی از دهان‌شان خارج شده بود از پس حلق خارج کنند.» و در نهایت او که بعد از مست کردن برای کاهش غم و اندوه شکست عشق‌اش، نگران نمازاش است، سال‌ها بعد می‌نویسد: «آن دسته از جوامع که به مدنیت مترقی رسیده ... به دین و دستورات آن نیازی ندارند.»
البته به نظرم کتاب دو نقطه‌ ضعف داشت:
اول این‌که در رمان شخصیت‌پردازی اهمیت ویژه‌ای دارد. خواننده پس از اتمام کتاب می‌فهمد چه اتفاقاتی در زندگی میرزایوسف افتاده ولی نمی‌تواند بفهمد چرا. درست است که فراماسون‌ها در لحظات بیچارگی به فریادش رسیده‌اند و دستش را گرفته‌اند، ولی چرا او وجدانش را خاموش کرده و در مقابل درخواست‌های نابه‌جای آن‌ها مقاومت نکرده است؟ چرا وقتی دورویی و نان به نرخ روز خوردن لژ را می‌بیند، سالیان سال، در کنارشان می‌ماند و از آن‌ها فاصله نمی‌گیرد؟ منِ خواننده دوست دارم درونیات و علت تصمیات شخصیت را بدانم و نه فقط سیر اتفاقات را.
مشکل دوم آن است که در کتاب اسامی افراد حقیقی تاریخی ذکر شده است، اما کل ماجراها واقعی نیست. بعید نیست ناخودآگاه خواننده بسیاری از اتفاقات تخیلی داستان را در کنار اسم‌های واقعی مثل ملکم‌خان و فروغی واقعی بداند و فراموش کند «دیلماج» بازآفرینی تاریخی بود و نه «مستند تاریخی».
در مجموع، هرچند، کتاب تعلیق چندانی نداشت اما من از خواندش لذت بردم و دست‌مریزاد به آقای شاه‌آبادی برای سبک خاص‌شان.
        

          این رمان باعث شد با بعضی از جزئیات تاریخ ایران در زمان قاجاریه بیشتر آشنا بشم🌷
قطعا این کتاب یکی از کتابهای ارزشمند تاریخ ایران هست. شباهت ساختاری این کتاب با بینوایان در اینه که مثل کتاب بینوایان که شخصیتهای خیالی در تاریخ واقعی کشور فرانسه (در مقطع بخصوصی از تاریخش) به شکل رمان دراومدن در این کتاب هم با اینکه شخصیت اصلی داستان خیالیه ولی در مقطعی از تاریخ ایران هست که وقایع اون واقعی هستن مثل اتفاقایی که برای یوسف در زمان قاجاریه می‌افتن چه وقتی ایران بوده، چه وقتیکه میره انگلیس و چه وقتی که برمیگرده... و اینطور که راجع به کتاب تحقیق کردم نویسنده‌ی کتاب استاد دانشگاه هستن که با توجه به تخصصشون که تاریخ هست این وقایع تاریخی ایران رو باظرافت به شکل رمان درآوردن 👌 من با اینکه نمیشناسمشون ولی به حال دانشجوهاشون غبطه خوردم کاش اساتید من هم درسهامونو به شکل رمانی جذاب مثل این در می‌آوردن تا علاوه بر یادگیری بهتر، لذت مضاعفی از درسهامون میبردیم!! 😅 حتما پیشنهاد میکنم چون گوینده هم واقعا کاربلد بود 👍
با گویندگی حامد فعال شنیدم.
        

          دیلماج یعنی مترجم. 

کتاب ماجرای میرزا یوسف دیلماج است. ما کنار خسرو ناصری، محقق تاریخ نشسته‌ایم و زندگی‌نامه‌ی خودنوشت میرزا یوسف را می‌خوانیم. یک رمان تاریخی. 
میرزا از دوران ناصری تا انقلاب مشروطه زندگی پر فراز و نشیبی طی می‌کند. از قضا شخصیت دیلماج خیالی‌ست و نویسنده کاراکتر را با آسودگی بین بسیاری از حوادث مهم تاریخی آن زمان سیر می‌دهد. 
رمان قرار بوده که تحول و تغییر جامعه‌ی روشنفکر ایرانی را در قالب داستان نشان بدهد که تا حدودی موفق بوده‌ است. نویسنده بین رمان و تاریخ گیر افتاده و نه با یک رمان کامل طرف هستیم و نه یک حقیقت تاریخی. 
پرداخت ابتدایی داستان خوب بود و پرکشش. اما هرچقدر به پایان نزدیک می‌شود شتاب‌زدگی انتقال مفهوم نسبت به داستان بیشتر می‌شود و خواننده را کلافه می‌کند.
اگر به تاریخ و مهم‌تر از آن اولین مواجهه‌ی ایرانی‌ها با تمدن غرب علاقه دارید برای یکبار خواندن کتاب بدی نیست. اگر نه جذب‌تان نخواهد کرد.


        

          من آخر هم نفهمیدم رمان واقعی بود یا نه! ولی رمان جذاب و گیرایی بود. قلم روانی هم داشت. شاید برای دبیرستانی ها جالب باشد. 
داستان راجع به مردی بود که بعد ها با میرزا ملکم خان ارتباط برقرار میکند و وارد لژ فراماسونری میشود!
        

          اول کتاب نوشته: "شخصیت‌ها و حوادث این رمان همه نام و رنگی از واقعیت دارند، اما هیچ‌کدام واقعی نیستند." 
ولی من انقدر  غرق داستان و اسم‌های تاریخی می‌شدم که یه جاهایی مثل واقعیت برای یوسف دیلماج غصه می‌خوردم و خوشحال می‌شدم.
        

          کتاب جالبی بود؛ ولی من تصور دقیقی از کتاب نداشتم اینه که یه ستاره کمتر دادم؛ منظورم اینه که یه ابهامی از اول تا آخر کتاب موج میزنه که شاید برای بعضی مخاطبان جذاب باشه ولی به من نچسبید...
اما فضا رو خیلی خوب منتقل کرد
        

          جالب بود. فقط دوست داشتم نحوه ی تغییر میرزا یوسف به صورت جزئی تر و قدم به قدم توی این رمان نوشته میشد.
        

          "چهارمین کتاب ۰۴"
اواسط داستان گیج و منگ بودن‌ام به احساس لذت‌ غلبه کرد و آن طور که باید از کتاب لذت نبردم.
شخصیت پردازی، ایده و از همه مهم‌تر لحن و زبان داستان عالی بودند.
پ.ن: کاش مطالب پراکندگی کمتری داشت اما خب سبک کتاب این بود.
پ.ن۲: فرصت خواندنش را از دست ندهید، تجربه‌ای تکرار نشدنی بود. با تشکر از اربابان حلقه یازدهم مبنا♡
#چند_از_چند 
#حلقه_یازدهم_کتابخوانی_مبنا
        

          لژ بیداری

دیلماج اثر حمیدرضا شاه‌آبادی، مجالی برای شناخت میرزا یوسف مستوفی فراهم می‌کند.
کتابی که به شرح زندگی او در خلال چند حادثه می‌پردازد تا خواننده را با افکارش آشنا سازد.
فرم این اثر به نسبت محتوا برایم چالش بیشتری داشت.
در ابتدای کتاب قابی بسته می‌شود که شامل نامه نگاری نویسنده‌ و ناشر فرضی اثر است. آنها در مورد اینکه زندگی میرزا یوسف داستان‌گونه باشد یا به متن پژوهشی تاریخی نزدیک باشد، بحث می‌کنند و اختلاف نظر دارند.

حاصل کار متنی گزارش‌گونه است که روح ندارد و به صورت رسمی از کودکی شخصیت تا زمان مرگش را شرح می‌دهد. بعضی از قسمت‌ها راوی، نویسنده و گاهی خود میرزا یوسف یا محمدعلی فروغی است.
 نویسنده تا حد ممکن از حقایق تاریخی در مورد افراد استفاده کرده است و در بخش‌هایی از اثر هم از تخیل کمک گرفته  و داستان گفته است.

 تعداد کلمات اثر به داستان بلند نزدیک‌تر است تا رمان و کم هستند.خرده پیرنگ و رفتارها و شخصیت‌های کتاب پیچیدگی های رمان را ندارند و جا داشت کامل‌تر به آن پرداخته شود. این نقص ها در پایان بندی شتاب‌زده ی کتاب خود را بیشتر نشان می‌دهد. در انتهای داستان نیز با نامه‌نگاری بین ناشر و نویسنده طرف هستیم و نامه‌ای از یکی از بازماندگان میرزا یوسف که خواننده را دچار ابهام می‌کندو برای او در مورد چیستی شخصیت میرزا یوسف سوال ایجاد می‌کند.

زبان داستان بسیار آراسته و متناسب با زمانه‌ی حیات میرزا یوسف است. در بخش‌های انتهایی، شرح افکار میرزا و تحولاتش به صورت مستقیم (باورها و عقاید او) بیان می‌شود.

فرم انتخابی نویسنده شاید کشش و جذابیت داستانی را کم کرده باشد ولی اطلاعات مورد نظر او را در مورد تولد فراماسونری در ایران بیان کرده  است(منابع آن هم در متن آمده است) طوری که نقش فراماسونرها در روزگار مشروطه در این اثر نیمه داستانی_پژوهشی،به یاد مخاطب می‌ماند.

در مجموع محتوا تازگی دارد. مخاطب اثر بزرگسال و نوجوانان کتابخوان علاقه‌مند به تاریخ است. امتیاز مناسب برای کتاب را ۳.۵ می‌دانم.

#بره‌موم
#دیلماج
#حمیدرضا_شاه‌آبادی
#نشر_افق

🌎https://eitaa.com/vazhband
        

          📄 #یادداشت  
📘 #دیلماج
🖋️ #حمیدرضا_شاه‌آبادی
🎧#گوینده_حامد_فعال

 دیلماج کلمه‌ای به زبان آذری است یعنی زبانم را باز کن و در قدیم به کسی که مترجم بوده دیلماج می‌گفتند. این کتاب زندگینامه میرزا یوسف دیلماج را شرح می‌دهد. ظاهرا با یک کتاب زندگینامه تاریخی طرف هستیم اما این کتاب رمان است و این یعنی خیالی است از طرفی همان ابتدای کتاب نویسنده اعلام کرده شخصیتها و حوادث رنگی از حقیقت دارند اما واقعی نیستند. در ابتدا تصور میکردم منظور نویسنده آن است که ریز مکالمات و اتفاقات ذکر شده واقعی نیست و از عنصر خیال هم استفاده کرده است فرم نویسنده آنقدر خوب بود که اگر دوستان در گروه همخوانی نگفته بودند من متوجه خیالی بودن شخصیت اصلی داستان نمی‌شدم. نویسنده این کتاب هنرمندانه تاریخ را روایت کرده لست. در واقع ما در این کتاب نه تاریخ میخوانیم نه داستان خیالی، چنان هنرمندانه در هم تنیده شده‌اند که واقعیت و خیال قابل تشخیص نیستند. البته بعضی از اسامی واقعی هستند مثل میرزاملکم خان یا محمدحسین فروغی و‌‌.... که به واقعی‌تر جلوه کردن کتاب خیلی کمک کرده است.کتاب مذکور زندگی یک فرد روشنفکر را از کودکی تا مرگ در بستر تاریخی دوره قاجار شرح می‌دهد. نوع نگاه نویسنده و تکنیک کتاب را دوست داشتم. کتاب در قاب نامه نگاری نوشته شده، که به نظر من به واقعی جلوه کردن آن بسیار کمک کرده است. شخصیت میرزا یوسف به خوبی معرفی شده و شرایط زندگی آن زمان نیز تا حدی نشان داده شده است‌. بعضی از توصیفات کتاب به قدری زنده و عالی شرح داده شده بود که واقعا خود را آنجا تصور کردم. زندگی میرزا یوسف بعد از برگشت به ایران کمی سرعت گرفت که جا داشت بیشتر در مورد تغییر عقاید شخصیت اصلی و کارهایی که انجام میداده توضیح داده شود. مخصوصا که او به جرگه فراماسون‌ها پیوسته است. کتاب ابهاماتی داشت که نویسنده می‌توانست با طولانی‌تر کردن کتاب آن‌ها را شرح بدهد اما شاید مهمترین هدف نویسنده علاقمند کردن مخاطب به خواندن بیشتر تاریخ مشروطه و وقایع پس از آن باشد که واقعا در به انجام رساندن این هدف موفق بود.
کتاب را صوتی گوش کردم و کیفیت صوتی خوبی داشت و از آن لذت بردم. از حلقه کتاب مبنا بابت انتخاب و همخوانی کتاب و توضیحات خانم اکبرنیا و نقدهای عالی‌شون ممنونم. 

فروردین ۱۴۰۴

#دیلماج 
#همیشه_سرمون_توی‌_کتابه
#حلقه_کتابخوانی_مبنا


@BargiAzDanesh 🌱🌾
.
        

          زندگی میرزا یوسف یک رمان تاریخی چند دهه از زندگی شون رو روایت میکنه

        

           فضای دوران قبل و بعد مشروطه رو دقیق آورد   جلوی چشم همه ـــ
چه قدر دوست داشتم با یه روشنفکر آشنا بشم و از نزدیک بفهممش
 من تا آخرین خطش فکر میکردم  شخصیت ها و اتفاقات همه واقعی هستن
 مختصرمفید ریشه های تفکر روشنفکری رو  تحلیل کرد... 
و چه قدر آشنا شدن با دیلماج و عاقبتش نیاز تک تک ماهاست توی جامعه امروز... 
داستانی با ظاهر گزارش تاریخی
ایده جذابی بود
یکی دو حاهم بدجور غافلگیر شدم که خوشم اومد
خدا قوت به نویسنده

        

          دیروز کتاب رو خوندم.کتاب خوبی بود.اطلاعات خوبی هم راجب دوره قاجاریه میداد.
        

          دیلماج، گوشه‌هایی از یک دوره تاریخی مهم ایران رو با بیان خاطرات شخصی میرزا یوسف به ما نشان میدهد. دوست داشتم کتاب رو، کلیت ماجرای زندگی یوسف دیلماج جالب بود.  نسخه صوتی خوبی هم داره!
        

          ⭕این کتاب روایت زندگی و تفکرات میرزا یوسف خان مستوفی‌ست که به دیلماج معروف بوده است
مدتی در دربار ناصری ترجمه‌ی مطبوعات و کتابهای‌ به زبان فرانسه را برای بعضی مقامات می‌خوانده است
نویسنده سعی کرده در این کتاب از خشکیِ نوع بیانِ کتابهای تاریخی فاصله بگیره و نوعی رمان‌گونه به تاریخ زندگی این فرد بپردازه و این باعث جذاب شدن کتاب شده است

⭕بخشی از کتاب
گاه‌گاه کوچه‌ها و خیابان‌های اینجا را با آنچه در فرنگ دیده‌ام مقایسه می‌کنم، حاصل این مقایسه دردناک است. ما هیچ‌گاه به پایه‌ی آن دیار نخواهیم رسید. اما در خون مردم اینجا چیزی هست که آنجا یافت نمی‌شود،اینجا اگر قحطی نباشد. اگر مردم مختصر معاش خود را داشته باشند، زندگی به‌سختی فرنگ نیست اینجا ابول پلویی هرروز به ده نفر مسکین غذای مجانی می‌دهد، پس مانده‌ی غذای مشتریانش هم یکسره از آنِ فقراست. اینجا اگر جلوی نانوایی بایستی و بگویی پول ندارم لقمه‌ای نان را اگر نانوا به تو ندهد مشتریان خواهند داد ...
        

          روایت کوتاه و دور از زیاده‌گویی بود.
همونطور که در توضیحات نوشته کتاب ترکیبی از تاریخ و داستان‌گویی نویسنده است و این جالبش میکنه.
من داستانش رو و سبک نویسنده رو دوست داشتم ولی کتابی نبود که بگم آگاهی خاصی بهم داد برا همین نمیتونم امتیاز بالایی بدم.
        

          ترکیب جالب و لذت بخشی از تاریخ و داستان... کتابی که با وجود کم حجم بودنش حرفهای زیادی برای گفتن دارد. شاه آبادی مخاطب را پای آینه تاریخ میبرد تا به شکل دیگری به آن نظاره کند و درگیرش بشود ...
        

          کتاب جالبی بود؛ ولی من تصور دقیقی از کتاب نداشتم اینه که یه ستاره کمتر دادم؛ منظورم اینه که یه ابهامی از اول تا آخر کتاب موج میزنه که شاید برای بعضی مخاطبان جذاب باشه ولی به من نچسبید...
اما فضا رو خیلی خوب منتقل کرد