یادداشت علی نعمتی شهاب

        ‏«ملت عشق» تموم شد. فارغ از کیفیت خود قصه که چیزی جز به هم بافتن افسانه‌های نقل شده در مورد مولانا و شمس به‌شکلی بسیار هنرمندانه نیست، قواعد چهل گانه‌ی شمس تبریزیِ این کتاب، می‌توانند راهنمایی باشند برای بهتر طی کردن زندگی که چیزی جز سفری در طول زمان نیست و در نهایت «زمان مطلق» که جوهره‌ی عشق است، همه چیز را می‌بلعد و او است که باقی است ...
‏نمی‌دانم چرا از خواندن آخر قصه یاد این بیت از فاضل نظری افتادم:

من و تو در سفر عشق دیر فهمیدیم
قطار منتظر هیچ کس نمی‌ماند ...