یادداشت

        این اولین کتابیه که از ع.صاد میخونم. امیدوارم در آینده بیشتر از ایشون بخونم/ می‌خونم؛ چون همین امروز یکی دیگه از کتاباشون رو خریدم/ به خودم هدیه دادم.👀😉
.
متن کتاب حالت گفتاری داره. 
درک بعضی از قسمتای کتاب برای من سخت بود؛ شاید دلیلش این بود که قبلا از ایشون نخوندم.
.
بخش‌هایی از کتاب که توجهم رو جلب کرد:🌱
🔹بهشت منزل است نه مقصد.( با توجه به آیه ۱۰۷  سوره کهف )
🔹ما از استعداد های عظیم انسان می‌یابیم که انسان بیشتر از این محدوده هفتاد ساله است. انسان برای زندگی محدود به این همه استعداد نیاز نداشت، همان غرایز فردی و اجتماعی برای رفاه و نظم و عدالت زندگی هفتاد ساله کافی بودند. 
ما از عظمت استعدادهای انسان، ادامه او را می‌یابیم.
🔹من باید کاری کنم که خودم زیاد شوم و سرمایه‌هایم رشد کنند. فکرم، دلم، عقلم و روحم بارور شود.
🔹من باید در راهی می‌دویدم که بن‌بست نداشته باشد و چه راهی بهتر از بی‌نهایت؟
🔹هرکس به حق رسید، به حق می‌رساند.
🔹والعصر، قسم به تمام دوره‌ها
یعنی قسم به تمام دوره‌ها که انسان در خسارت است. چرا؟ چون در برابر آنچه از دست داده، چیزی به دست نیاورده است.
.
۲۸ آبان ۰۳