یادداشت سید

                بسیار عالی. معجزه‌ای در ادبیات. اگر طبق الهیات دو پیامبر وجود داشته باشند: درونی(وجدان) بیرونی(پیامبرانی که مبعوث شدند) کامو به زعم من پیامبر وجدان‌هاست. 
هرگونه توضیح و تفسیری درباره‌ی برداشتم از این کتاب به نظرم خیانت به متن است چرا که متن این کتاب چیزی است که مواجهه‌ی هر انسانی را به دور از سوگیری‌های تفسیری مطالبه می‌کند.
افسوس از این که کامو و ژست سیگار به لب داشتنش نشخوار روشن‌فکرنمایی شده و اثر(آثار) کامو رو در حاشیه قرار داده.