یادداشت محمدرضا خراسانی زاده

                جلد دوی کآشوب. با کآشوب بیشتر ارتباط گرفتم اما روایت های رست خیز هم عالی و تاثیر گذار بودند. بنظرم روایت های پاتیل ها را بت میزنم احسان عبدی پور، جهت خواب دیدن رفتگان خانم شاهی، آتش و موی رکنی زاده، گوشه حسین خانم ابراهیم زاده بهتر از بقیه بودند. البته که این انتخاب وابسته به سلیقه و نوستالژی ها و تجربه های مشابه شخصی است. در رده بعد شیشه شمر طریقی، نذر کردن نبض دوم خانم علوی، مرد کویر کجا گریه می کند خانم کاردانی، للحروب رجالا کریمی راد و دم دیگ های سیاه علی رمضان برایم قرار دارند. اما دو روایت بودند که حقیقتا اضطرار و خواستن جالبی در آن ها تجلی داشت، مقام مضطر خانم پور آذر و سیتارابین خانم حسینی.
رست خیز را بخوانید تا ارتباط و گره خوردن زندگی های افراد مختلف را که خودمان هم مشمول شان هستیم، با روضه و هیئت و امام حسین ببینید.