یادداشت مهدی

                هرچند با شعر سپید نمی‌تونم ارتباط برقرار کنم؛ اما خیلی گذری وسوسه شدم دو کتابِ گروس عبدالملکیان که در طاقچه عرضه شده رو از طاقچه بی‌نهایت مزه کنم... «سه‌گانه‌ی خاورمیانه؛ جنگ عشق تنهایی» و «حفره‌ها».‏
در میانِ چرندیات، بعضی وصف و طعن‌های جالبی داشت؛ که بازی با کلمات بود. یادِ کاریکلماتورهای پرویز شاپور می‌افتادم.‏
واقعاً قریحه می‌خواد، کلمه‌ها رو در جمله‌ها طوری چیدن که تعبیرهایی فراتر از اون کلمات و جملات داشته باشند. شاعرانه‌گی‌های این دو کتاب رو به امیدِ یافتنِ هم‌چه تعبیرهای ذوقی ورق می‌زدم تا شعف پیدا کنم. اما شعف‌هام کلاً در چند مکث و درنگ مختصر باقی‌ماند. بابت هم‌اون چند تأمل دو ستاره می‌دم.‏