یادداشت صَعوِه
من جستار بخون خوبی نیستم. کلا این اولین کتاب جستاری ای بود که تا به حال خونده بودم و از اینکه تجربیات آدم های واقعی رو داستان وار خوندم؛ لذت متفاوتی بردم. با دو جستار به شدت احساسات عجیبی پیدا کردم؛ یکی «اوهام تسلی بخش» و یکی «فراموش کرده بودم چقدر کوچک است». دومی لذت بخش بود از نظر احساسی و اولی از نظر منطقی جالب بود و دقیق. اما یه چیزی این وسط درست نبود و اون اینکه به جز یک جستار(یا دوتا) دیگه در خصوص زبان عربی و انگلیسی و گیر کردن بینشون چیزی ندیدم. یعنی خود زبان اون وسط نبود؛ نژاد بود. نژاد عرب و نژاد آمریکایی. ترس از اگزوتیک بودن. جنگ عجیب بین عرب بودن یا آمریکایی بودن. اما به خود زبان عربی و انگلیسی به جز یک جستار پرداخته نشد و این خیلی تو ذوقم خورد. در کل تجربه خوبی بود؛ و ممنون از خانم توکلی بابت معرفی این کتاب که اتفاقا اولین کتابی هم بود که تو فهرست «خواهم خواند» های بهخوانم بود:)))
34
(0/1000)
نظرات
والا تا جایی که من فهمیدم😄؛ جستار نویسی یه روش برای نوشتن تجربیاته. البته یه مدل جستار نویسی علمی هم داریم که یه جور مقاله نویسی رو تمرین کردنه:) ولی جستار های این کتاب جستار های تجربه زیسته ان و نویسنده ها یه تجربه خاص تو زندگیشونو پیوند می دن به یه مفهومی که می خوان خواننده بهش برسه. نمی دونم چقدر قابل فهم بود واقعا😁
1
هلنا✨🎹
1402/12/18
0