یادداشت مریم محسنی‌زاده

        سوزان ابوالهواء نویسندهٔ فلسطینی_ آمریکایی است که در "زخم داوود" ماجرای چهار نسل از خانواده‌ای فلسطینی را روایت می‌کند. داستانی از ظلم‌ها، رنج‌ها، جنگ، نسل‌کشی، اشغال سرزمین، آوارگی، امید و آرزوهای بربادرفته در کنار فرهنگ، اجتماع، تاریخ، مذهب و اعتقادات فلسطینی‌ها. 
شنیدن اطلاعاتی مربوط به فلسطین و اسرائیل در قالب یک رمان، موجب همذات‌پنداری با شخصیت‌ها و درک بهتر اتفاقات می‌شود.
این رمان را به همراه گروهی جمع‌خوانی کردیم و به همین مناسبت با یک فلسطینیِ ساکن ایران گفتگو شد؛ معلوم شد این قضیه که اسرائیلی‌ها بچه‌ها را می‌دزدیدند و بزرگ می‌کردند، کم و بیش دیده شده و صحّت دارد.
در جایی از کتاب نوشته:" این حقیقتی است انکارناپذیر؛ اسرائیلی‌ها تاریخشان را روی استخوان‌های فلسطینی‌ها نوشتند. ... فلسطینی‌ها به یهودی‌ها پناه دادند اما یهودی‌ها آن‌ها را می‌کشتند."
داستان، شروع گیرا و پرکِششی داشت. نویسنده اطلاعات زیادی را نقل می‌کرد، گاه فقط گزارش می‌داد و سریع از اتفاقات عبور می‌کرد. درحالی‌که موقعیتی مثل روبرویی برادری فلسطینی با برادری اسرائیلی، موقعیت دراماتیکِ جذابی بود که نیاز به پرداخت بیشتر و ارائه تصویر داشت. برعکس، در بخش‌هایی از کتاب نویسنده توصیفاتی می‌آورد که چندان دلپسند نبود یا ضرورت نداشت.‌ 
زاویه دید مدام بین اول شخص‌ها و دانای کل در حال جابه‌جایی بود. در ترجمه هم از زبان محاوره به جای معیار استفاده شده بود که چندان اصولی نیست.