یادداشت فاطمه الزهرا افشاری پور

        کتاب چراغ ها را من خاموش میکنم ، در واقع روایتگر زندگی بیشتر خانم های خانه دار است که در روزمرگی های زندگی، خودشون رو فراموش میکنن
کتاب کشش چندانی نداشت و مطمئنم اگر صوتی نمی‌شنیدمش و حتی اگر کسی غیر از خانم مقدمی خونده بودش، حتما همون اوایل کتاب رو رها میکردم 
ولی خب خانم مقدمی بسیار زیبا این کتاب رو خوانش کردن و همین باعث میشه آدم تا آخر کتاب ادامه بده 
یک موردی که تو طول کتاب اذیتم میکرد این بود که دوقلوها همش حرفای هم رو تکرار میکردن 😕
و یک سوالی که برام پیش آمد این بود که چطور شد که آرتوش همسر کلاریس اواخر داستان کاملا تغییر کرد رفتارش و به کلاریس توجه بیشتری کرد!!!!🧐
درمورد ساکنان واحد E هم به نظرم که هر کدومشون یکجور مشکل روانی داشتن، مادربزرگه که یکبار صمیمی بود و یکبار خشک و طلبکار
پسرش که با داشتن دختر به اون سن بسیار بچه ننه بود و اصلا نمیتونست خودش تصمیم بگیره 
و نوه ای که تحت تاثیر این پدر و مادربزرگ رشد کرده بود و در انتهای کتاب دیدیم که واقعا مشکل روان داشته !!!!
در کل این کتاب رو پیشنهاد نمیکنم 🙄