همه میگن جسارت، من میگم «ستون بودن‌». جلال ستون ادبیات معاصره، وألا نه وسط هجمه جریان روشنفکری می‌رفت حج و «خسی در میقات» می‌شد، و نه، از ترس جریان اسلامگرا جرأت سفر به سرزمین‌های اشغالی رو به خودش می‌داد و به تبع اون، خبری از «سفر به ولایت عزرائیل»  هم نمی‌شد. اوج ستون بودن جلال، توی نوشتن سنگی برگوریه. جلال، جرأت و جسارت این همه اعتراف سهمناک، این جرأت و جسارت کنکاش درونیات تلخ و تاریک‌ترین واقعیت‌های زندگیش و پنجه در پنجه «خود» افکندن و کلنجار رفتن با نوشتن همه این‌ها رو داشت...و وقتی نوشته شد، انتشارش که دیگه دیر و زود داره، ولی دوشواری، نه! :)